تجهیزات دندانپزشکی آرشیدنت

تخت جراحی و ضمائم آن :

تخت جراحی:

امروز تخت های اتاق عمل طوری ساخته می شود که قابلیت استفاده در جراحی های مختلف را داشته باشند و این امر به واسطه پوزیشن گیری تخت ها در وضعیت های مختلف و بر حسب مورد جراحی و نیاز تیم جراحی می باشد. در صورت لزوم برای حالت دادن بدن بیمار وسایل اضافی لازم به تخت نصب می‌گردد.( مثل پدال لیتوتومی )

با توجه به آسیب های جسمی که هنگام جابجا نمودن و تغییر وضعیت دادن تخت های قدیمی به پرسنل وارد می‌شد امروزه اکثر تخت های اتاق عمل الکتریکی بوده و با استفاده از یک دکمه قابلیت وضعیت گیری موردنظر را دارند. قسمت های مختلف تخت باید به طور مرتب کنترل و بررسی شده و برای تعمیر و تعویض قطعات آن اقدام نمود.

تمام تخت های اتاق عمل با یک تشک اسفنجی قابل جدا شدن و قابل شستشو پوشانده شده است که ضد جرقه می باشد. تشک بر حسب نوع و شکن تخت ممکن است که 3 یا 4تکه باشد؛ قسمت تحتانی زیر پا، قسمت میانی زیر باسن و پشت، قسمت فوقانی زیر سر قرار می گیرد.

کلیه تخت های اتاق عمل، ضمائم مختلفی از جمله جا دستی و رکاب پایی و… دارند. پرسنل بیهوشی دستان بیمار را روی جادستی قرار می دهند تا بتوانند جریان سرم و داروی تزریقی، نبض و علایم حیاتی بیمار را کنترل نمایند.

اجزا و ضمائم مرتبط با تخت جراحی :

تکیه گاه مخصوص پا :

) برای جراحی های ارتوپدی( مثل گذاردن پین و پلاک در شکستگی گردن فمور)

تشک اسفنجی :

با پوشش پلاستیکی آنتی استاتیک برای محافظت بدن بیمار از تماس با قسمت های فلزی تخت که شامل: سه محل برای قرار گیری سر، تنه و پاهاست و توسط گیره در جای خود ثابت می شود. تشک ها باید از جنسی تهیه شوند که مانع از لیز خوردن و حرکت بیمار در حین عمل شوند.

اسکرین بیهوشی :

میله ای فلزی بوده و در ناحیه شانه بیمار بر روی تخت عمل نصب می‌گردد. آخرین لایه درپ بیمار روی اسکرین انداخته شده باعث ایجاد فاصله ای بین محل جراحی و قسمت بیهوشی می گردد. این میله ها قابل تنظیم است و می‌توان آن را چرخاند یا زاویه داد.

جای سر:

قطعه‌ای نعلی شکل فلزی ، فومی و یا ژله ای است که از لایه ای پلاستیکی پوشیده شده است و در قسمت سر تخت تعبیه می گردد. در جراحی های جمجمه و صورت به جای قسمت سر، جاسری های مخصوص را به تخت جراحی وصل می کنند تا سر را در وضعیت مورد نظر نگه دارد.

بالابرنده ناحیه کلیه:

قسمتی از تخت است که از ناحیه کمر تخت بالا آمده و موجب نمایان شدن کلیه در حالت لترال خواهد شد. در این حالت سر و پای تخت کمی به طرف زمین خم می‌شود

یک طرف کننده تخت:

جهت یکطرفه نمودن تمامی بدن بیمار به کار میرود( مثلاً در عمل توراکوتومی)

جا دستی:

برای قرار دادن دست بیمار جهت تزریق سرم، اندازه گیری فشار خون یا اعمال جراحی دست به کار میرود.( در یک یا دو طرف تخت) همچنین در عمل رادیکال ماستکتومی، دست روی آن قرار می گیرد تا جراح بتواند به غدد لنفاوی زیر بغل بیمار دسترسی داشته باشد.

برای جلوگیری از فشار بر روی عصب اولنار و چرخش شانه به طور غیرطبیعی، جادستی دارای زوایای قابل تنظیم است، اما نباید زاویه دست با محور بدن بیش از ۹۰ درجه باشد( به جز در وضعیت پرون)

جا دستی دوبل:

هر دو بازو از طریق جادستی محافظت محافظت میشود که یکی به طور مستقیم بر روی دیگری قرار دارد و در وضعیت خوابیده به پهلو مورد استفاده قرار می گیرد.

نگهدارنده دست:

جهت ثابت کردن دست در وضعیت دلخواه و یا اکسپوز ناحیه زیر بغل از آنها استفاده می شود.

کمربند یا تسمه زانو:

تسمه های پهن و قوی از جنس با دوام نظیر نایلون بافته شده یا پلاستیک های عایق هستند که جهت ثابت کردن پا استفاده می شود. تسمه ها در بالا زانو و به کنار تخت متصل می‌گردند.

مراقبت پرستاری در استفاده از این وسیله، شامل جلوگیری از بسته شدن محکم تسمه جهت پیشگیری از قطع یا اختلال در جریان خون عضو می باشد که با قرار دادن پدهای مناسب بین پوست و تسمه مهیا می‌شود.

نوار های ثابت کننده ضربدری قفسه سینه:

از این نوار های ثابت کننده جهت ثابت کردن بیمار در پوزیشن ترندلنبرگ استفاده میشود.

محافظ شانه یا بند شانه:

صفحه فلزی مقعر قابل تنظیم است که روکش دار بوده و برای محافظت شانه ها و جلوگیری از سر خوردن بیمار وقتی که سر تخت به طرف پایین هدایت می‌شود مورد استفاده قرار میگیرد. بند شانه باید بالای برجستگی چانه قرار گیرد و بر روی عضلات و بافت نرم نزدیک گردن بسته نشود.

برای اجتناب از فشار بر عصب، بند شانه در مواقعی که بازو باز شده و در روی جادستی قرار دارد مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.

رکاب جاپایی:

رکاب فلزی است که جهت نگهداری پاها در دو طرف تخت در وضعیت لیتوتومی مورد استفاده قرار می گیرد. گاهی اوقات رکاب جاپایی با علامت چپ یا راست مشخص میشود تا از وصل کردن غلط و تاخیر در کار ممانعت گردد. این پایه ها در جراحی‌های ناحیه ژنیتال و آنال به کار میرود.

پاها در حلقه های پارچه ای یا پلاستیکی محافظت می‌شود. مراقبت پرستاری در استفاده از این وسیله شامل جلوگیری از آسیب عروقی و عصبی است که با محافظت و حمایت پشت زانوها(ناحیه پوپلیتئال) با پد مناسب صورت می پذیرد.

تخته ی پا:

تخته ی پا با زاویه در پایین تخت نصب می‌گردد و کف پای بیمار در آن محافظت می شود. باید این وسیله با پارچه یا پد یا پوششهای اسفنجی آماده پوشیده شود. این وسیله بیشتر در وضعیت ترندلنبرگ معکوس مورد استفاده قرار می گیرد.

میز دست:

به تخت عمل وصل شده و دست بیمار بر روی آن قرار می گیرد تا سطح بیشتر و راحت تری جهت اعمال دست و بازو فراهم گردد.

پدها:

انواع مختلفی از پدها جهت جلوگیری از وارد شدن فشار به اندام های بدن وجود دارد که شامل وج یا پد گوه ای شکل، پد حلقه ای، و پد لوله ای می باشند. از پدهای حلقه ای یا دونات در عمل های جراحی سر یا صورت برای نگهداری محل عمل در سطح افقی استفاده می شود.

جنس حلقه ممکن است از اسفند یا پد سیلیکون باشد. پدهای محافظ دیگری نیز وجود دارند که از جنس اسفنج لاستیکی، پلیمر ژل سیلیکون یا مواد دیگر ساخته شده و برای محافظت مفاصل در برابر فشار استفاده ميشود. رول ها و پد گوه ای برای بالا آوردن قسمتی از بدن مورد استفاده قرار می‌گیرند.

بالشتک زیر سری:

قسمت مرکزی و وسط آن گود بوده و موجب ثابت شدن وضعیت سر می‌شود که در جراحی های گوش و حلق و بینی به کار می‌رود و به چرخش سر به طرف مورد نظر در حین انجام عمل جراحی کمک می کند.

کیسه های شن:

برای ثابت نگه داشتن اندام ها به کار می رود. به عنوان مثال در عمل منیسککتومی به طور معمول کیسه شن در زیر زانوی بیمار قرار داده می شود یا در عمل تیروئیدکتومی پس از قرار دادن سر بر روی رینگ، گذاشتن کیسه شن در طرفین سر بیمار کمک شایانی به تثبیت وضعیت خواهد نمود.

تخته لغزاننده:

از این تخته‌ها جهت جابجایی بیمار از روی برانکارد به تخت جراحی یا بالعکس استفاده می شود.

سیستم های انتقال هوایی:

این سیستم ها شامل تشک های هوایی هستند که از طریق آنها می توان به راحتی و بدون تحت فشار قرار گرفتن پوست، بیماران را بر روی تخت ها جابجا نمود. این سیستم ها برای بیماران چاق بسیار مناسب است.

فروش تجهیزات دندانپزشکی در همدان

نگاتوسکوپ دندانپزشکی

سایت اصلی : تجهیزات دندانپزشکی آرشیدنت

تخت جراحی و ضمائم آن :

تخت جراحی:

امروز تخت های اتاق عمل طوری ساخته می شود که قابلیت استفاده در جراحی های مختلف را داشته باشند و این امر به واسطه پوزیشن گیری تخت ها در وضعیت های مختلف و بر حسب مورد جراحی و نیاز تیم جراحی می باشد. در صورت لزوم برای حالت دادن بدن بیمار وسایل اضافی لازم به تخت نصب می‌گردد.( مثل پدال لیتوتومی )

با توجه به آسیب های جسمی که هنگام جابجا نمودن و تغییر وضعیت دادن تخت های قدیمی به پرسنل وارد می‌شد امروزه اکثر تخت های اتاق عمل الکتریکی بوده و با استفاده از یک دکمه قابلیت وضعیت گیری موردنظر را دارند. قسمت های مختلف تخت باید به طور مرتب کنترل و بررسی شده و برای تعمیر و تعویض قطعات آن اقدام نمود.

تمام تخت های اتاق عمل با یک تشک اسفنجی قابل جدا شدن و قابل شستشو پوشانده شده است که ضد جرقه می باشد. تشک بر حسب نوع و شکن تخت ممکن است که 3 یا 4تکه باشد؛ قسمت تحتانی زیر پا، قسمت میانی زیر باسن و پشت، قسمت فوقانی زیر سر قرار می گیرد.

کلیه تخت های اتاق عمل، ضمائم مختلفی از جمله جا دستی و رکاب پایی و… دارند. پرسنل بیهوشی دستان بیمار را روی جادستی قرار می دهند تا بتوانند جریان سرم و داروی تزریقی، نبض و علایم حیاتی بیمار را کنترل نمایند.

اجزا و ضمائم مرتبط با تخت جراحی :

تکیه گاه مخصوص پا :

) برای جراحی های ارتوپدی( مثل گذاردن پین و پلاک در شکستگی گردن فمور)

تشک اسفنجی :

با پوشش پلاستیکی آنتی استاتیک برای محافظت بدن بیمار از تماس با قسمت های فلزی تخت که شامل: سه محل برای قرار گیری سر، تنه و پاهاست و توسط گیره در جای خود ثابت می شود. تشک ها باید از جنسی تهیه شوند که مانع از لیز خوردن و حرکت بیمار در حین عمل شوند.

اسکرین بیهوشی :

میله ای فلزی بوده و در ناحیه شانه بیمار بر روی تخت عمل نصب می‌گردد. آخرین لایه درپ بیمار روی اسکرین انداخته شده باعث ایجاد فاصله ای بین محل جراحی و قسمت بیهوشی می گردد. این میله ها قابل تنظیم است و می‌توان آن را چرخاند یا زاویه داد.

جای سر:

قطعه‌ای نعلی شکل فلزی ، فومی و یا ژله ای است که از لایه ای پلاستیکی پوشیده شده است و در قسمت سر تخت تعبیه می گردد. در جراحی های جمجمه و صورت به جای قسمت سر، جاسری های مخصوص را به تخت جراحی وصل می کنند تا سر را در وضعیت مورد نظر نگه دارد.

بالابرنده ناحیه کلیه:

قسمتی از تخت است که از ناحیه کمر تخت بالا آمده و موجب نمایان شدن کلیه در حالت لترال خواهد شد. در این حالت سر و پای تخت کمی به طرف زمین خم می‌شود

یک طرف کننده تخت:

جهت یکطرفه نمودن تمامی بدن بیمار به کار میرود( مثلاً در عمل توراکوتومی)

جا دستی:

برای قرار دادن دست بیمار جهت تزریق سرم، اندازه گیری فشار خون یا اعمال جراحی دست به کار میرود.( در یک یا دو طرف تخت) همچنین در عمل رادیکال ماستکتومی، دست روی آن قرار می گیرد تا جراح بتواند به غدد لنفاوی زیر بغل بیمار دسترسی داشته باشد.

برای جلوگیری از فشار بر روی عصب اولنار و چرخش شانه به طور غیرطبیعی، جادستی دارای زوایای قابل تنظیم است، اما نباید زاویه دست با محور بدن بیش از ۹۰ درجه باشد( به جز در وضعیت پرون)

جا دستی دوبل:

هر دو بازو از طریق جادستی محافظت محافظت میشود که یکی به طور مستقیم بر روی دیگری قرار دارد و در وضعیت خوابیده به پهلو مورد استفاده قرار می گیرد.

نگهدارنده دست:

جهت ثابت کردن دست در وضعیت دلخواه و یا اکسپوز ناحیه زیر بغل از آنها استفاده می شود.

کمربند یا تسمه زانو:

تسمه های پهن و قوی از جنس با دوام نظیر نایلون بافته شده یا پلاستیک های عایق هستند که جهت ثابت کردن پا استفاده می شود. تسمه ها در بالا زانو و به کنار تخت متصل می‌گردند.

مراقبت پرستاری در استفاده از این وسیله، شامل جلوگیری از بسته شدن محکم تسمه جهت پیشگیری از قطع یا اختلال در جریان خون عضو می باشد که با قرار دادن پدهای مناسب بین پوست و تسمه مهیا می‌شود.

نوار های ثابت کننده ضربدری قفسه سینه:

از این نوار های ثابت کننده جهت ثابت کردن بیمار در پوزیشن ترندلنبرگ استفاده میشود.

محافظ شانه یا بند شانه:

صفحه فلزی مقعر قابل تنظیم است که روکش دار بوده و برای محافظت شانه ها و جلوگیری از سر خوردن بیمار وقتی که سر تخت به طرف پایین هدایت می‌شود مورد استفاده قرار میگیرد. بند شانه باید بالای برجستگی چانه قرار گیرد و بر روی عضلات و بافت نرم نزدیک گردن بسته نشود.

برای اجتناب از فشار بر عصب، بند شانه در مواقعی که بازو باز شده و در روی جادستی قرار دارد مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.

رکاب جاپایی:

رکاب فلزی است که جهت نگهداری پاها در دو طرف تخت در وضعیت لیتوتومی مورد استفاده قرار می گیرد. گاهی اوقات رکاب جاپایی با علامت چپ یا راست مشخص میشود تا از وصل کردن غلط و تاخیر در کار ممانعت گردد. این پایه ها در جراحی‌های ناحیه ژنیتال و آنال به کار میرود.

پاها در حلقه های پارچه ای یا پلاستیکی محافظت می‌شود. مراقبت پرستاری در استفاده از این وسیله شامل جلوگیری از آسیب عروقی و عصبی است که با محافظت و حمایت پشت زانوها(ناحیه پوپلیتئال) با پد مناسب صورت می پذیرد.

تخته ی پا:

تخته ی پا با زاویه در پایین تخت نصب می‌گردد و کف پای بیمار در آن محافظت می شود. باید این وسیله با پارچه یا پد یا پوششهای اسفنجی آماده پوشیده شود. این وسیله بیشتر در وضعیت ترندلنبرگ معکوس مورد استفاده قرار می گیرد.

میز دست:

به تخت عمل وصل شده و دست بیمار بر روی آن قرار می گیرد تا سطح بیشتر و راحت تری جهت اعمال دست و بازو فراهم گردد.

پدها:

انواع مختلفی از پدها جهت جلوگیری از وارد شدن فشار به اندام های بدن وجود دارد که شامل وج یا پد گوه ای شکل، پد حلقه ای، و پد لوله ای می باشند. از پدهای حلقه ای یا دونات در عمل های جراحی سر یا صورت برای نگهداری محل عمل در سطح افقی استفاده می شود.

جنس حلقه ممکن است از اسفند یا پد سیلیکون باشد. پدهای محافظ دیگری نیز وجود دارند که از جنس اسفنج لاستیکی، پلیمر ژل سیلیکون یا مواد دیگر ساخته شده و برای محافظت مفاصل در برابر فشار استفاده ميشود. رول ها و پد گوه ای برای بالا آوردن قسمتی از بدن مورد استفاده قرار می‌گیرند.

بالشتک زیر سری:

قسمت مرکزی و وسط آن گود بوده و موجب ثابت شدن وضعیت سر می‌شود که در جراحی های گوش و حلق و بینی به کار می‌رود و به چرخش سر به طرف مورد نظر در حین انجام عمل جراحی کمک می کند.

کیسه های شن:

برای ثابت نگه داشتن اندام ها به کار می رود. به عنوان مثال در عمل منیسککتومی به طور معمول کیسه شن در زیر زانوی بیمار قرار داده می شود یا در عمل تیروئیدکتومی پس از قرار دادن سر بر روی رینگ، گذاشتن کیسه شن در طرفین سر بیمار کمک شایانی به تثبیت وضعیت خواهد نمود.

تخته لغزاننده:

از این تخته‌ها جهت جابجایی بیمار از روی برانکارد به تخت جراحی یا بالعکس استفاده می شود.

سیستم های انتقال هوایی:

این سیستم ها شامل تشک های هوایی هستند که از طریق آنها می توان به راحتی و بدون تحت فشار قرار گرفتن پوست، بیماران را بر روی تخت ها جابجا نمود. این سیستم ها برای بیماران چاق بسیار مناسب است.

فروش تجهیزات دندانپزشکی در همدان

نگاتوسکوپ دندانپزشکی

سایت اصلی : تجهیزات دندانپزشکی آرشیدنت