loading...

تجهیزات دندانپزشکی آرشیدنت

تجهیزات دندانپزشکی آرشیدنت

بازدید : 116
دوشنبه 22 دی 1399 زمان : 20:23

در بیشتر مراحل مربوط به دندانپزشکی، قالبگیری پروسه‌ای ضروری است. متاسفانه، عوامل متعددی وجود دارد که باعث ایجاد خطا در فرآیند قالبگیری می‌شود و تکرار عمل قالبگیری نیز کار مشکلی خواهد بود.

قالبگیری چالش‌های خاص خود را دارد، اما با آزمایش و خطا می‌توان در نهایت بهترین روش را برای یک قالبگیری بی‌نقص پیدا کرد. با این حال، دندانپزشکان حرفه‌ای راه‌کار‌هایی را ارائه داده‌اند که با پیروی از آنها حتی برای اولین‌بار هم می‌توان قالبگیری بی‌نقصی انجام داد، در ادامه این مطلب، راه‌کار‌های آنها را مورد بررسی قرار خواهیم داد.

1. تمیز نگه داشتن لبه‌ها و کناره‌های دندان

تمیز نگه داشتن کناره‌های دندان از خون و بزاق برای یک قالبگیری صحیح ضروری است. چنانچه بیمار خون‌ریزی شدیدی داشته باشد، ابتدا باید خون‌ریزی را متوقف کرده و سپس شروع به قالبگیری کرد.

2. استفاده از مواد هیدروفیلیک

برای مقابله با وجود خون و بزاق کناره‌ها و لبه‌های دندان، قالبگیری با مواد هیدروفیلیک مانند مواد قالبگیری کتباخ، اسپیدکس و Mark3 مناسب‌تر است.

3. اهمیت اندازه تری

امتحان کردن تری داخل دهان بیمار پیش از اضافه کردن ماده قالبگیری، قالبگیری را ساده‌‌تر و قابل پیش‌بینی می‌کند. همچنین این کار به بیمار این فرصت را می‌دهد که شکل نهایی قالب را ببیند. مطمئن شوید که تری کاملاً روی بایت رجیستریشن قرار گرفته باشد. این کار به شما اطمینان می‌دهد که اندازه تری مناسب است.

برای اندازه‌گیر تری‌های تریپل، زمانی‌که بیمار در حال گاز زدن یک تری خالی است، سمت مخالف انحنای دهان را بررسی کنید. این روش کمک می‌کند تا تصویری ذهنی از طرز جفت شدگی دندان ها بدست آورید. همچنین در این حالت بیمار متوجه می‌شود که چه کاری باید انجام دهد و شما نیز هنگام قالبگیری نهایی، از روند صحیح آن اطمینان خواهید یافت.

4. توجه به احتمال اوغ زدن

سعی کنید برای بیمارانی که احتمال اوغ زدن بیشتری دارند، از ماده قالبگیری کمتری استفاده کنید. معمولاً استفاده بیش از حد از ماده قالبگیری، در اوغ زدن بیمار موثر است. در صورت بروز چنین مشکلی، بهتر است بیمار رو به جلو خم شود تا حس پریدن مواد به داخل دهانش را کاهش دهد. در موارد حاد‌تر، از بیمار خواسته می‌شود که ذهنش را روی تنفس از راه بینی متمرکز کند و یا از تکنیک‌های دیگری مثل بالا آوردن پا هنگام قالبگیری استفاده می‌شود.

5. استفاده از سرنگ

یکی از روش‌هایی که به کمک آن می‌توان کناره‌های دندان را بعد از قالبگیری پاکسازی کرد استفاده از سرنگ است، به این ترتیب با کمک هوایی که از سرنگ خارج می‌شود، مواد اضافی از کناره‌های دندان پاک می‌شوند.

6. توجه به بسته بندی

یک ایمپرشن پیچیده شده معمولاً نشانه منقضی شدن مواد و یا صحیح نبودن شیوه ترکیب بوده‌است. برای برطرف کردن این مشکل، مطالعه دستور‌العمل‌ها طرز استفاده از مواد مهم بوده و توجه به تاریخ انقضا محصول نیز ضروری است.

7. پرت کردن حواس بیمار

در صورتی که بیمار در طول قالبگیری اوغ بزند و یا تحرک زیاد داشته باشد، ایمپرشن شکل مناسبی به خود نخواهد گرفت. حتی اگر از بیمار خواسته باشید که در طول قالبگیری حرکت نکند، همچنان جلوگیری از بروز این اتفاق اجتناب‌ناپذیراست. بنابراین بهتر است که همیشه دستیاری در کنار شما باشد تا هنگام قالبگیری با بیمار صحبت کند. این گفت‌و‌گو باعث می‌شود که حواس بیمار از احساس اوغ زدن و یا عدم راحتی منحرف شود. همچنین درخواست کشیدن نفس عمیق و یا حرکت دادن انگشتان پایشان به آنها کمک می‌کند تا هنگام قالبگیری، ذهنشان معطوف انجام این کار‌ها باشد.

8. آهسته پیش بروید

هنگام انجام کار‌های حساسی مانند رتر اکشن کورد، عجله نکنید. مطمئن شوید که کورد به درستی پک شده و زمان کافی برای فشار آوردن بر روی بافت را داشته باشند. اگر کورد پیش از قالبگیری زمان کافی برای جاگیری نداشته باشد، به بافت‌های اطراف خود آسیب می‌زند. بهتر است به کورد اجازه دهید که کارش را انجام داده و فضای بیشتری داشته باشد.

9. زماند بندی درست

برای اطمینان از این‌که به ایمپرشن‌ها زمان کافی برای جاگیری داده شده، همیشه از دستور‌العمل‌های نوشته شده روی بسته بندی مواد پیروی کنید. بخصوص چون مواد در دما‌های مختلف، طرز استفاده متفاوتی دارند، به‌کارگیری رهنمود‌های کارخانه تولید‌کننده برای یک زمان‌بندی بی‌نقص لازم است. اگر از انجام درست نکات درج شده روی بسته بندی مطمئن نیستید می‌توانید با نمایندگی سازنده مواد تماس گرفته و از آنها راهنمایی بخواهید.

10. بدست آوردن انحنای کامل دهان

بسیاری از لابراتوارها ترجیح می‌دهند که شکل انحنای داخل دهان را به‌صورت کامل داشته باشند، زیرا اطلاعات بیشتری در اختیار آنها قرار می‌دهد. بسیاری از دندانپزشکان که نسبت به جفت شدن دندان ها حساس هستند، معمولاً قالبگیری با انحنای کامل را انجام می‌دهند. این‌کار در نهایت باعث می‌شود که حرکت آرواره‌ها به درستی انجام شود. برای انجام این کار، پزشک باید با کارکنان لابراتوار هماهنگ باشد.

فروش تجهیزات دندانپزشکی در همدان

فروش نگاتوسکوپ دندانپزشکی

سایت اصلی : تجهیزات دندانپزشکی آرشیدنت

بازدید : 119
يکشنبه 21 دی 1399 زمان : 20:27

محققان دانشگاه کینگز کالج لندن روشی جدید کشف کرده‌اند که طی آن با استفاده از داروی آلزایمر، سلول‌های بنیادی مغز دندان را تحریک می‌کنند. ساقه نرم داخل دندان، آسیب‌پذیر بوده و در اثر ابتلای فرد به بیماری‌های عفونی، ممکن است دچار عفونت شود. عاج دندان به طور طبیعی از عفونی شدن دندان جلوگیری کرده و از ساقه دندان محافظت می‌کند، اما عاج دندان به تنهایی نمی‌تواند پوسیدگی‌های گسترده دندان را ترمیم کند. اخیراً دندانپزشکان برای درمان پوسیدگی‌های گسترده و پر کردن سوراخ دندان‌ها، از چسب‌های مصنوعی و یا مواد پر کننده‌ حاوی کلسیم و سیلیکن استفاده می‌کنند. این چسب‌ها روی دندان ثابت باقی مانده و جدا نمی‌شوند.

با این حال، در مقاله‌ای که به تازگی در نشریه Scientific Reports منتشر شده، دانشمندان انیستیتو دندان کینگز کالج لندن، روشی کشف کرده‌اند که طی آن با تحریک سلول‌های مغز استخوان ساقه دندان، عاج دندانی جدید ساخته می‌شود. عاج دندان به عنوان یک ماده معدنی، از پوسیدگی شدید دندان جلوگیری کرده و نیاز به مواد پر‌کننده و چسب‌های دندان را کاهش می‌دهند.

به این ترتیب، با به کارگیری قابلیت‌های طبیعی دندان‌ها می‌توان بدون استفاده از چسب‌ها و مواد پر‌کننده، پوسیدگی‌های شدید دندانی که در نهایت باعث عفونت دندان‌ها می‌شود را از بین برد. زمانی که پر‌شدگی دندان جدا می‌شود و یا دندان‌ها عفونت می‌کنند، دندانپزشکان باید محدوده وسیع‌تری از قسمت آسیب دیده را جدا و یا پر کنند. حتی ممکن است دندان در اثر درمان‌های متعدد، در نهایت نیاز به کشیدن پیدا کند. اما این روش جدید به شکل طبیعی دندان‌ها را ترمیم کرده و تمام دردسرهای ناشی از مراحل درمان را به طور کامل از بین می‌برد.

تیم محققان، ماده‌ای به نام Tideglusib که برای درمان بیماری‌های نورولوژیکی مثل آلزایمر مورد استفاده قرار می‌گیرد را برای تحریک سلول‌های بنیادین دندان مورد آزمایش قرار دادند. در این آزمایش، دانشمندان مقدار کمی از ماده Glycogen Synthase Kinase را به یک اسفنج کلاژنی آغشته کرده و آن را روی دندان قرار دادند. بعد از مدتی مشاهده شد که با کاهش حجم اسفنج، عاج دندان جدیدی در آن محدوده رشد کرده است. در حال حاضر این اسفنج‌ها از لحاظ پزشکی مورد تأیید قرار گرفته‌اند و می‌توان از آنها در کلینیک‌های دندانپزشکی، برای درمان سریع‌تر استفاده کرد.

فروش تجهیزات دندانپزشکی در همدان

فروش نگاتوسکوپ دندانپزشکی در همدان

سایت اصلی : تجهیزات دندانپزشکی آرشیدنت

بازدید : 113
شنبه 20 دی 1399 زمان : 20:32

فناوری نورپردازی به طور قابل توجهی از زمان معرفی اولین چراغ های دندانی در دهه‌ی ۱۹۵۰، پیشرفت نموده است. بطوری که در حال حاضر دندانپزشکان از لوپ‌هایی با چراغ های LED استفاده می‌نمایند و این پیکربندی مزایای بسیاری را برای آنان به همراه داشته است. با این حال غالبا میبایست علاوه بر هدلایت‌ها، از نور اضافی نیز استفاده شود. کارشناسان نور دندانپزشکی معتقدند که گسترش سریع گزینه های روشنایی به سردرگمی و گاهی اوقات، منجر به انتخاب های ناآگاهانه و ناسالم شده است.

چقدر نور کافی است؟

در یک مکان کلینیکال میزان نوری که بتوان تمامی جزئیات را بدون چشم غیرمسلح مشاهده نمود، کافی می باشد. بطوری که در یک دفتر تجاری میزان قدرت روشنایی لازم کمتر از 1000 لوکس بوده و در یک مطب این میزان بین 10 هزار الی 160 هزار لوکس (مشابه شدت نور خورشید در یک روز تابستانی) متغیر می باشد.

میزان قدرت روشنایی مورد نیاز (لوکس) برای هر اقدامی متفاوت بوده اما اصول اولیه برای یک روشنایی مناسب در دندانپزشکی یونیورسال می باشد:

  • روشنایی کافی، برای کاهش خستگی چشم
  • ارائه رنگ بهینه، برای اطمینان از تشخیص دقیق
  • موقعیت ارگونومیک آسان، برای حمایت از وضعیت قرارگیری مناسب دندانپزشک و در نتیجه کاهش میزان حرکت و خستگی وی

روشنایی گسترده یا نور متمرکز؟

هر نوع نور دندانپزشکی برای یک هدف خاص طراحی شده است -روشنایی گسترده یا نور متمرکز- و هر کدام دارای جنبه‌های مثبت و منفی خود هستند. منابع نور کوچک جهت ارائه یک پرتو باریک است که به راحتی می تواند بر روی هدف متمرکز شوند. با این حال، این نوع نور، کنتراست سخت و سایه های تیره بر روی سطوح مجاور ایجاد می کند. منابع نور بزرگتر در کاهش تابش خیره کننده و سایه های تاریک بهتر عمل می‌کنند اما ممکن است نیاز به تنظیم بیشتر در مناطقی که دسترسی به آن‌ جا دشوار است، داشته باشند.

نور چراغ یونیت دندانپزشکی بالاترین درجه از نور یکنواخت که دهان را با حداقل سایه روشن می‌کند، ارائه می‌دهد. برای مثال، چراغ های دندانپزشکی، با یک طراحی "نورپردازی استادیوم" که نور را از هشت جهت مختلف می‌تاباند، مهندسی شده است. اگر یک یا دو تا از این جهات توسط مانعی مسدود شوند، دیگر جهات این موانع را جبران می‌کنند. نتیجه، روشنایی استثنایی از کل حفره دهان با کاهش میزان خستگی چشم می باشد.

در مقابل، هندپیس نوری یک منطقه بسیار کوچکتر از نور را ایجاد می‌کند و نور به منطقه خاصی که همراه با حرکت دست دکتر تحت درمان قرار می‌گیرد، تابانده می‌شود. از آن‌جا که منبع نور به طور مستقیم در سطح تحت درمان تابانده می‌شود، نورپردازی هندپیس، نور متمرکز در نظر گرفته می‌شود.

همانند handpiece ‌های نوری، هدلایت‌ها نیز نور متمرکز ارائه نموده و یک "روشنایی نقطه‌ای" با میدان دید کوچک و کنتراست بالا ایجاد می‌کند. هدلایت دقیقا همان چیزی که دکتر به آن نگاه می‌کند را روشن می‌نماید، چرا که آن در یک مسیر موازی به خط دید دکتر می‌تابد.

آیا موانع در محیط کار شما ایجاد سایه می نمایند؟

سایه‌ها زمانی ایجاد می‌شوند که یک جسم مات (پیشانی، دست، انگشتان یا ابزار) بین نور و سطح مشاهده قرار می‌گیرد. هنگامی که هدلایت به تنهایی استفاده می‌شود، ابزار‌های دندانپزشکی می‌توانند سایه های بسیار تاریک ایجاد کنند و در دیدن ناحیه‌ی درمان هم برای دندانپزشک و هم دستیار ایجاد مشکل نماید. در ارزیابی های ارگونومیک، این مشکل به ویژه هنگامی که دندانپزشکان در حال کار بر روی مندیبل هستند، ایجاد می‌شود. این سایه انسدادی معمولاً باعث می‌شود که دندانپزشک کمی سر خود را بچرخاند تا سایه برطرف شود. متاسفانه، این کار نیز منجر به وضعیت نامناسب بدن و خستگی چشم می‌شود و هیچ کاری برای حذف سایه ایجاد شده در سمت دستیار نمی‌توان انجام داد. هدلایت‌ها و نورپردازی هندپیس برای جلوگیری از این مشکل بسیار مناسب هستند.

آیا رنگ ها با دقت ارائه می شوند؟

یکی از اهداف اصلی نور دندانپزشکی، ارائه‌ی رنگ بافت به صورت طبیعی است. این امر با استفاده از نور سفید حاصل می‌شود. شاخص رندر رنگ (CRI) یک شاخص اندازه گیری برای این که یک منبع نور چقدر در بازتاب رنگ از اشیاء مختلف در مقایسه با یک منبع نور ایده آل یا طبیعی موثر است، می‌باشد.

در نور خورشید، باتوجه به ارائه رنگ کامل، CRI= ۱۰۰ در نظر گرفته می‌شود. از این رو نور دندانپزشکی نیز باید CRI بالایی داشته باشد تا بتواند بهترین نمایش برای مشاهده دقیق وضعیت حفره دهان را فراهم نماید.

آیا شما نسبت روشنایی سالمی دارید؟

یکی دیگر از ملاحظات مهم نور دندانپزشکی، نسبت نور بین "هدف" و "پس زمینه" (به عنوان مثال روشنایی از منطقه‌ی درمان در رابطه با بقیه دهان و صورت). این نسبت هدف به پس زمینه (TB) هم در دقت بینایی و هم در راحتی چشم مؤثر می باشد.

SurgiTel ،مبتکر پیشرو در زمینه‌ی لوپ و هدلایت‌های پزشکی و دندانپزشکی، نسبت 3:1 TB را برای بهترین دید و راحتی چشم پیشنهاد می‌کند. به عبارت دیگر، محل کار باید در حدود سه برابر روشن تر از منطقه‌ی پس زمینه باشد. دستیابی به این هدف با استفاده از هدلایت‌ها به تنهایی غیرممکن است و فقدان نسبت TB مطلوب می تواند به خستگی چشم دندانپزشک منجر شود.

توصیه های نورپردازی

برای روشنایی سالم، این مراحل برای تنظیم هدلایت همراه با نور یونیت توصیه می‌شود:

  1. خاموش کردن هدلایت و نور یونیت
  2. روشن کردن هدلایت در ابتدا و تنظیم آن به آرامی تا زمانی که به نظر روشن برسد و سپس کاهش شدت آن به تدریج جهت مشخص شدن آناتومی دندان
  3. روشن کردن نور یونیت با نور کم و نتظیم موقعیت آن به طور مستقیم در بالای حفره دهان در فاصله‌ی حدود 27 اینچ (70 سانتی متر)
    * روشنایی هدلایت باید بیشتر از نور یونیت باشد.
  4. فراهم نمودن منبع نور دیگر از زاویه دیگر جهت از بین بردن سایه و بهبود وضعیت دندانپزشک

تعادل صحیح روشنایی، دید بهتر، راحتی دندانپزشک و هچنین کارایی بیشتر را به همراه دارد. نور هدلایت، حرکت دادن نور یونیت را به حداقل می‌رساند. می‌توان آن را در طول بازو به طور مستقیم در بالای حفره دهان قرار داد و نیاز به تنها یک اینچ (حدود سه سانتی متر) تغییر زاویه جهت کار بر روی سطوح فک بالا و یا پایین دارد.

فروش تجهیزات دندانپزشکی در همدان

فروش نگاتوسکوپ دیواری در همدان

سایت اصلی : تجهیزات دندانپزشکی آرشیدنت

بازدید : 117
جمعه 19 دی 1399 زمان : 20:07

امروزه ایمپلنت اولین راه حل جایگزینی است که در هنگام از دست رفتن دندان های طبیعی به ذهن بیمار راه می یابد. با از دست دادن دندان های طبیعی، استخوان فک دچار تحلیل می گردد اما با قرار دادن ایمپلنت از این وضعیت تا حد زیادی جلوگیری می شود. به طور کلی، جراحی ایمپلنت در مقایسه با روش های قدیمی، درمانی راحت و با دوام محسوب می شود و در صورت استفاده از ایمپلنت های استاندارد، طرح درمان مناسب، جراحی دقیق و رعایت بهداشت دهان می توان انتظار دوام مادام العمر داشت. شرایط و پروتکل های جراحی گسترده و مختلفی برای انجام موفقیت آمیز ایمپلنت گذاری وجود دارد. در این میان، سه نکته طلایی وجود دارد که در صورت رعایت آنها، احتمال موفقیت ایمپلنت بسیار بالا خواهد رفت:

1) کافی بودن میزان استخوان اطراف ایمپلنت

در یک جراحی ایمپلنت، بدیهی است که کمبود بافت استخوانی به صورت مستقیم بر کیفیت اجرا تاثیر می گذارد زیرا این بافت برای حفظ پایداری و ثبات اولیه ایمپلنت در دهان بسیار حیاتی است.

راه های افزایش بافت استخوانی:

* استفاده از غشای پایه

* اسپیلیت کردن تاج آلوئولار

* اتوترانسپلنت کردن استخوان

* سینوس لیفتینگ

* احیای بافت استخوانی با استفاده از گرفت استخوانی

2) بیش از حد گرم نکنید!

حرارت بیش از اندازه تاثیر منفی روی نتیجه عملیات دارد و منجر به آتروفی بافت استخوانی شده و بقای ایمپلنت را با خطر مواجه می سازد.

راهکارهای مناسب در این زمینه:

* تعویض به موقع دریل ها: دریل ها بعد از 30-40 دفعه اتوکلاو شدن و البته دریل های الماسی بعد از 40-50 دفعه اتوکلاو شدن باید تعویض گردند زیرا قدرت برندگی آنها کاهش می یابد.

* آمار دقیق چرخه های اتوکلاو را برای هر دریل به خاطر داشته باشید.

* از دریل هایی با سایزهای مناسب استفاده نمائید.

* با توجه به وضعیت بالینی بیمار و نوع بافت استخوان او، پلن درمانی مناسب را انتخاب کنید.

* از دریل هایی با سیستم آبرسانی داخلی و یا خارجی استفاده نمائید.

فراموش نشود که:

* دستورالعمل های مربوط به اینسترومنت های جراحی را نادیده نگیرید.

* بسته به دمای موردنیاز، از راه حل های خنک سازی فیزیولوژیکی استفاده کنید.

3) تنش مناسب

در عملیات ایمپلنت، میزان نیروی وارده به اسکرو برای اتصال به استخوان بسیار حیاتی و مهم است. نیروی بیش از اندازه می تواند منجر به نکروز استخوان گردد و فرآیند استئواینتگریشن را غیرممکن سازد.

راه حل ها:

* موقعیت استخوان را بدون واردکردن فشار بیش از اندازه مشخص کنید. بهره گیری از پروتکل های مربوط به سرعت دریل برای هر نوع استخوان توصیه می شود.

* سعی کنید حرکات منقطع اعمال کنید و فشار را در بازه های 1 تا 2 ثانیه تغییر دهید.

* هرگز از اعمال حداکثر فشار مجاز در ایمپلنتیشن (60 الی 70 نیوتون) تجاوز نکنید.

فروش نگاتوسکوپ دندانپزشکی در همدان

فروش تجهیزات دندانپزشکی در همدان

سایت اصلی : تجهیزات دندانزشکی آرشیدنت

بازدید : 136
پنجشنبه 18 دی 1399 زمان : 0:47

موتور جراحی دستگاهی است که برای انجام عمل جراحی روی استخوان یا قطعات استخوانی استفاده می شود و امکان سوراخ کردن ، اره کردن ، تراشیدن و پیچ کردن را فراهم می کند. این دستگاه عمدتاً در جراحی های ارتوپدی ، تروما ، مغز و اعصاب و گوش و حلق و بینی بر روی انسان یا در دامپزشکی استفاده می شود.

چگونه موتور جراحی مناسب را انتخاب کنیم؟

پارامترهای زیر را حتما در نظر بگیرید:

کاربرد: موتورهای جراحی عمدتاً در میکرو جراحی به ویژه در میکرو نورولوژی و میکرو جراحی ENT مورد استفاده قرار می گیرند ، اما از آنها در جراحی های تروما یا ارتوپدی یا برای جراحی بر روی استخوان های بزرگ نیز استفاده می شود.

ارگونومی ، عمدتا وزن دستگاه : استفاده از یک موتور جراحی کم حجم و سبک برای جراح به خصوص در حین انجام عمل های طولانی آسان تر و راحت تر خواهد بود.

شکل دستگاه: برخی از موتورهای جراحی به صورت تفنگ هستند که برای انجام جراحی روی استخوان های بلند یا در جراحی های تروما استفاده می شوند. سایر آنها به شکل قلم هستند که بیشتر برای میکروسرجری ها یا استخوان های کوچک مناسب هستند.

خصوصیات دیگری نیز وجود دارد که خیلی ضروری نیستند اما باید در نظر گرفته شوند:

منبع انرژی: موتورهای جراحی می توانند پنوماتیک ، الکتریکی یا دارای باتری باشند (به سوال 3 مراجعه کنید).

عملکرد چند منظوره دستگاه: می توانید ابزار مورد استفاده را تغییر دهید (اره ، ریمر ، دریل). برخی مدل ها فقط یک عملکرد دارند ، برخی دیگر چندین ترکیب دارند. در حالت دوم ، می توان سری دستگاه را تغییر داد.

میزان نویز در هنگام استفاده: بعضی از مدل ها پر سر و صدا هستند که می توانند کار کردن را مختل کنند یا سطح استرس را در حین عمل افزایش دهند. بهتر است یک مدل بی سر و صدا انتخاب کنید.

وجود ماشه دوتایی: این امکان را به شما می دهد که با فشار ساده انگشت ، جهت پیچ کردن و یا دریل کردن دستگاه را تغییر دهید.

با توجه به کاربرد ، چه خصوصیاتی را باید در نظر بگیرید؟

کاربرد مورد نظر برخی از ویژگی های موتور جراحی را تعیین می کند مانند:

توان موتور: داشتن یک ابزار جراحی قدرتمند برای کاربردهایی مانند تروماتولوژی یا جراحی دامپزشکی هنگام کار روی حیوانات بزرگ ضروری است. مدلهای جدیدتر موتورهای جراحی اغلب نسبت قدرت به وزن بهتری را ارائه می کنند. از طرف دیگر ، در میکروجراحی ، قدرت موتور مهمترین عنصر نیست.

عملکرد مستقل دستگاه: اگر دستگاه دارای باتری است ، شما باید قبل از مدت استفاده طولانی ، آن را به طور کامل شارژ کنیدو مدلی را انتخاب کنید که شارژ دهی طولانی تری داشته باشد. لازم به ذکر است که باتری های لیتیوم با قابلیت استریل یا ضدعفونی باعث افزایش وزن موتور می شوند حتی در آخرین مدل ها که نسبت قدرت به وزن بهتری دارند.

لوازم جانبی مختلف در دسترس و سازگاری آنها: برای ارتوپدی یا ترماتولوژی ، موتورهای جراحی می توانند با بسیاری از لوازم جانبی مانند چندین سر مته برای سوراخ کردن در قطرهای مختلف همراه شوند. بسته به کاربرد همچنین می توانید سریهای مختلفی را به انتهای دستگاه وصل کنید: به عنوان مثال یک ریمر ، یک مته یا یک اره استرنوم نوسانی.

نوع منابع انرژی های مختلف موتور جراحی موجود کدام است؟

سه منبع انرژی اصلی برای موتور جراحی وجود دارد:

پنوماتیک: یک کمپرسور هوای فشرده چندین مزیت مانند منبع توان متمرکز ، بدون خطر برق گرفتگی و عمر طولانی تر را ارائه می دهد. اما باید نصب صحیحی در اتاق عمل داشته باشید و در کار کردن با دستگاه دارای کابل مشکلی نداشته باشید.

الکتریکی (برق اصلی): اکثر اوقات ، این تجهیزات کمی ارزان تر هستند. اما عمر آنها از دستگاه های پنوماتیک کوتاه تر است و وجود کابل در آنها همچنان ناراحت کننده است.

الکتریکی (باتری): دستگاههای دارای باتری بسیار کاربردی هستند. به دلیل عدم وجود کابل ، امکان آزادی بیشتری در حرکت فراهم می کنند ، اما اغلب وزن آنها بیشتر است. این فاکتور آخر می تواند در جراحی های بسیار حساس مانند نرولوژی یا جراحی های طولانی مدت یک نقطه ضعف محسوب شود. همچنین نباید فراموش کنید که بعد از هر بار استفاده، دستگاه را مجددا شارژ کرده و باتری اضافی نیز همراه داشته باشید.

چه ویژگی هایی برای یک موتور جراحی در دسترس است؟

بیشتر ابزارهای جراحی دارای انتهای جدا شدنی هستند که برای کاربرد های مختلف مناسب می باشند:

دریل کردن/ بورینگ/پیچ کردن : قطر سر مته را در یک دریل می توان تغییر داد. بعضی از دستگاه ها برای باز و بسته کردن پیچ ماشه های دوگانه دارند. همچنین سرعت های مختلف دریل کردن وجود دارد. این ابزارها عمدتاً در تروماتولوژی و جراحی ارتوپدی بر روی انسان یا در دامپزشکی استفاده می شوند.

اره: این ویژگی عمدتاً برای جراحی های استرنومی، استئوتومی یا قرار دادن پروتزها استفاده می شود. این موتورهای جراحی بسیار قدرتمند هستند.

تراش دادن: این موتور جراحی امکان ریمینگ (تراش دادن) اینترامدولار استخوان های بلند و ریمینگ کانال استخوان در جراحی حفره خلفی گوش میانی و غیره را امکان پذیر می کند.

فروش تجهیزات دندانپزشکی در همدان

فروش نگاتوسکوپ در همدان

سایت اصلی : تجهیزات دندانپزشکی آرشیدنت

بازدید : 132
سه شنبه 16 دی 1399 زمان : 20:33

یونیت دندانپزشکی یک استیشن درمانی اصلی برای هر مطب دندانپزشکی است. این امکان را برای بیمار فراهم می کند که بتواند راحت بر روی آن قرار گرفته و پوزیشن دهی شود تا اقدامات لازم برای او انجام شود. یک یونیت به طور کلی شامل صندلی دندانپزشکی برای قرارگیری و پوزیشن دهی بیمار ، هولدر ابزار با انواع ابزارهای روتاری متصل شده ، یک چراغ سیالییتیک برای روشنایی محل درمان ، یک اسپیتون و سیستم آسپیراسیون می باشد.

چه تفاوتی بین یونیت دندانپزشکی و صندلی دندانپزشکی وجود دارد؟

یونیت های دندانپزشکی اغلب به اشتباه صندلی های دندانپزشکی نیز نامیده می شوند ، اما در این راهنما بین این دو اصطلاح تفاوت قائل می شویم. صندلی دندانپزشکی یکی از اجزای یک یونیت کامل است.

نصب تجهیزات ممکن است در یک یونیت دندانپزشکی با دیگری متفاوت باشد ، اما یک ترند کلی وجود دارد. تقریباً تمام یونیتها شامل تجهیزات آسپیراسیون و نگهدارنده ابزار و ابزارهای لازم برای ارائه اقدامات درمانی مناسب برای بیمار هستند، شامل:

  • هندپیس ها: شامل توربین ها ، کنترا آنگل ها و میکروموتورها برای دریل سریع
  • تفنگ هوا برای خشک کردن ناحیه خاصی در دهان
  • اسکالرها

صندلی بیمار بخش مهمی از یونیت است. برای کلیه صندلی ها می توان ارتفاع و شیب صندلی و همچنین موقعیت هدرست را تنظیم کرد.

سایر اجزای یک یونیت دندانپزشکی عبارتند از:

  • چراغ سیالیتیک که به دندانپزشک اجازه می دهد تا دید بدون سایه از دهان بیمار داشته باشد
  • ابزارهای آسپیراسیون که باعث می شوند بزاق در نزدیکی غدد زیر زبانی ساکشن شود
  • اسپیتون که بیماران می توانند پس از درمان، دهان خود را شستشو دهند
  • پدال که به دندانپزشک اجازه می دهد ابزارها را فعال کند
  • تمام ابزارهای قابل استفاده مجدد پس از هر بیمار استریل می شوند. بسیاری از تجهیزات نیز یکبار مصرف هستند.

یونیت دندانپزشکی چگونه کار می کند؟

چندین بخش وجود دارد که باید در نظر گرفته شوند:

منبع هوای فشرده: یونیت های دندانپزشکی معمولاً از سیستم هایی استفاده می کنند که به هوای فشرده نیاز دارند. برای انجام این کار ، آنها به یک کمپرسور هوای دندانپزشکی یا شبکه هوای فشرده شده مرکزی متصل می شوند. یک کمپرسور بطور کلی بین 8 تا 10 بار فشار را در محل خروجی مخزن تحویل می دهد که برای تجهیزات دندانپزشکی خیلی زیاد است. بنابراین لازم است که این تجهیزات را طبق توصیه های تولید کنندگان به فشار بین 4/5 تا 5/5 بار متصل کنید و این کاهش فشار را می توانید با قرار دادن یک رگولاتور فشار دارای فیلتر در مسیر خروجی کمپرسور انجام دهید. عایق بندی مناسب در مطب دندانپزشکی بسیار مهم است.

منبع آب: یونیت های دندانپزشکی برای عملکردهای شستشو ، تمیز کردن و خنک کنندگی باید به یک منبع آب متصل شوند. آب در یونیت های دندانپزشکی می تواند باعث ایجاد مشکلات زیادی شود مانند رسوبات آهک ، ماسه ، لجن ، زنگ زدگی یا کلر .همچنین بیوفیلمهای باکتریایی می توانند به سرعت در سطح داخلی لوله ها و ظروف مورد استفاده ظاهر شوند. برای جلوگیری از چنین مشکلاتی ، داشتن یک دستگاه قطع کن تمیز و کارآمد در مطب که به راحتی قابل دسترسی باشد بسیار مهم است. از شیرهای قدیمی که در پشت مبلمان قرار دارند ، خودداری کنید. در حالت ایده آل ، شما باید شیری داشته باشید که به راحتی در دسترس باشد تا بتوانید هر شب آب را ببندید. برای کنترل میزان رسوب در تجهیزات، کارتریج های سیلیکوفسفات وجود دارد که رسوبات را محدود کرده و تقریباً شش ماه عمر می کنند.

منبع تغذیه: برخی از اجزای یک یونیت دندانپزشکی و همچنین ابزارهای مورد استفاده در طول درمان به منبع تغذیه نیاز دارند. به عنوان مثال میکرو موتورها یا برخی صندلی های دندانپزشکی ، برای کار نیاز به اتصال به برق دارند.

ارگونومی: چگونگی حرکت اجزای یونیت (مانند صندلی یا نگهدارنده ابزار) مهم است. مطالعات نشان می دهد که کار با سینی ابزاری که روی بازوی مفصل دار، در بالای قفسه سینه بیمار قرار گرفته است بهترین روش برای داشتن یک موقعیت متعادل و مناسب است که می توانید تمام سطوح دندان را ببینید. صندلی دندانپزشک یا دستیار او نیز باید پایینتر از صندلی بیمار باشد. در این حالت ، ستون فقرات دندانپزشک انحنای طبیعی خود را حفظ می کند که از فشار طولانی مدت بر روی دیسک های بین مهره ای جلوگیری می شود.

در خرید یک یونیت دندانپزشکی چه چیزهایی اهمیت دارد؟

علاوه بر منابع مورد نیاز برای عملکرد مناسب یونیت دندانپزشکی ، سه عنصر مهم نیز باید در نظر گرفته شود:

فضای مورد نیاز: فضای موجود برای نصب یک یونیت دندانپزشکی، تعداد قسمت ها و همچنین ساختار (فشرده یا غیر فشرده) سیستم را تعیین می کند.

کاربرد ها: مراقبت های درمانی می توانند متفاوت باشند و طیف وسیعی از تخصص های دندانپزشکی مانند اندودنتیکس ، پریودنتیکس ، ایمپلنتولوژی و غیره را شامل شوند. به عنوان مثال یونیت های خاصی برای ارتودنسی وجود دارند. مهم است که این موضوع را به خصوص در مورد ساختار نگهدارنده های ابزار در نظر داشته باشید .

قابلیت حرکت: ممکن است بخواهید یونیت دندانپزشکی شما پرتابل باشد. یونیتهای پرتابل دندانپزشکی وجود دارند که در یک چمدان با وزن حدود ده کیلوگرم جای می گیرند. آنهامی توانند به یک کمپرسور هوای یکپارچه برای عملکرد هندپیس های فشرده مجهز باشند. این یونیت ها برای مأموریت های خاص یا کلینیک های دندانپزشکی پرتابل، ایده آل هستند.

چگونه یک یونیت دندانپزشکی را ضد عفونی کنید؟

توسط تجهیزات ضدعفونی دندانپزشکی ، ضد عفونی کردن موارد زیر باید انجام شود:

آب فرآیند: مطالعات اخیر نشان داده اند که سیستم خنک کننده دندان می تواند توسط پاتوژن های مختلف اشباع شود. رکود آب در طول شب یا تمیز کردن ناکافی سیستم های رسوب زدایی متمرکز ، رشد جلبک ها یا میکروارگانیسم هایی مانند قارچ ها را تقویت می کنند و سپس یک بیوفیلم تشکیل می شود. چندین روش ضدعفونی آب وجود دارد ، از جمله استفاده از انرژی اشعه ماوراء بنفش برای از بین بردن باکتریها و جلوگیری از رشد بیوفیلم ، یا سیستم های شستشو و ضد عفونی اتوماتیک که آب را با مواد خاصی که به طور دائم در دوزهای کم توزیع می شوند ، تصفیه می کنند.

صندلی: همه بیماران بر روی آن می نشینند و به همین دلیل می تواند در طی اقدامات درمانی روزمره با خون ، بزاق و مایعات دیگر بدن آلوده شود. اگر صندلی به طور صحیح ضد عفونی نشود ، بیماران و مراقبان می توانند در معرض انواع میکروارگانیسم ها مانند ویروس هرپس ، HIV ، هپاتیت B و C ، استافیلوکوکی ، استرپتوکوکی و غیره قرار گیرند. این میکروارگانیسم ها می توانند از طریق تماس مستقیم با خون یا مایعات بدن یا حتی در برخی موارد از طریق تماس غیرمستقیم با اشیاء آلوده منتقل شوند. صندلی دندانپزشکی همچنین می تواند در معرض انگل هایی از قبیل شپش یا حشرات تخت باشد. بنابراین ضد عفونی کردن آن با محصولات مناسب پس از هر بار استفاده بسیار مهم است.

سطوح: برای محدود کردن رشد باکتریها ، استفاده از پوششهای آنتی باکتری در سطح فلزی یونیت دندانپزشکی می تواند مؤثر باشد. تمام سطوح باید با مواد ضد عفونی کننده تمیز شوند. برخی از تولید کنندگان یونیت های دندانپزشکی را ارائه می دهند که به طور اتوماتیک وضعیت صندلی یا موقعیت ابزارها را تنظیم می کند ، بنابراین از تماس هر چه بیشتر دست ها جلوگیری می شود و خطر آلودگی را کاهش می دهد.

چه امکاناتی برای یونیت های دندانپزشکی وجود دارد؟

برخی از مدل های پیشرفته یونیت های دندانپزشکی امکانات دیگری مانند مانیتور ویدئویی یا ژنراتور اشعه ایکس را ارائه می دهند.

در حالت دوم ، سیستم های اشعه X فسفر پلیت داخل دهانی اجازه می دهند تا تصاویر در یک لحظه بدست آیند. رادیوگرافی های پانوراما یا ثبت تصاویر ارتودنسی قابل انجام است. برخی از تولید کنندگان فناوری های پیشرفته ای ارائه می دهند که با تابش دوز پایین ، تهیه تصاویر با کنتراست بالا و دقیق را تضمین می کنند.

همچنین ژنراتورهای اشعه ایکس قابل حمل نیز وجود دارند که به شما اجازه می دهند در شرایطی که ژنراتور اشعه ایکس ثابت در دسترس نباشد ،تصویر برداری اشعه ایکس داخل دهانی انجام دهید.

پزشکان زیادی برای بهینه سازی کارهای خود به دندانپزشکی دیجیتال روی می آورند. با استفاده از این فناوری ، بیماران می توانند تصاویر پانوراما ، ارتودنسی یا سه بعدی خود را خیلی سریع داشته باشند.

فروش تجهیزات دندانپزشکی در همدان

فروش نگاتوسکوپ دندانپزشکی در همدان

سایت اصلی : تجهیزات دندانپزشکی آرشیدنت

بازدید : 137
دوشنبه 15 دی 1399 زمان : 20:47

تخت جراحی و ضمائم آن :

تخت جراحی:

امروز تخت های اتاق عمل طوری ساخته می شود که قابلیت استفاده در جراحی های مختلف را داشته باشند و این امر به واسطه پوزیشن گیری تخت ها در وضعیت های مختلف و بر حسب مورد جراحی و نیاز تیم جراحی می باشد. در صورت لزوم برای حالت دادن بدن بیمار وسایل اضافی لازم به تخت نصب می‌گردد.( مثل پدال لیتوتومی )

با توجه به آسیب های جسمی که هنگام جابجا نمودن و تغییر وضعیت دادن تخت های قدیمی به پرسنل وارد می‌شد امروزه اکثر تخت های اتاق عمل الکتریکی بوده و با استفاده از یک دکمه قابلیت وضعیت گیری موردنظر را دارند. قسمت های مختلف تخت باید به طور مرتب کنترل و بررسی شده و برای تعمیر و تعویض قطعات آن اقدام نمود.

تمام تخت های اتاق عمل با یک تشک اسفنجی قابل جدا شدن و قابل شستشو پوشانده شده است که ضد جرقه می باشد. تشک بر حسب نوع و شکن تخت ممکن است که 3 یا 4تکه باشد؛ قسمت تحتانی زیر پا، قسمت میانی زیر باسن و پشت، قسمت فوقانی زیر سر قرار می گیرد.

کلیه تخت های اتاق عمل، ضمائم مختلفی از جمله جا دستی و رکاب پایی و… دارند. پرسنل بیهوشی دستان بیمار را روی جادستی قرار می دهند تا بتوانند جریان سرم و داروی تزریقی، نبض و علایم حیاتی بیمار را کنترل نمایند.

اجزا و ضمائم مرتبط با تخت جراحی :

تکیه گاه مخصوص پا :

) برای جراحی های ارتوپدی( مثل گذاردن پین و پلاک در شکستگی گردن فمور)

تشک اسفنجی :

با پوشش پلاستیکی آنتی استاتیک برای محافظت بدن بیمار از تماس با قسمت های فلزی تخت که شامل: سه محل برای قرار گیری سر، تنه و پاهاست و توسط گیره در جای خود ثابت می شود. تشک ها باید از جنسی تهیه شوند که مانع از لیز خوردن و حرکت بیمار در حین عمل شوند.

اسکرین بیهوشی :

میله ای فلزی بوده و در ناحیه شانه بیمار بر روی تخت عمل نصب می‌گردد. آخرین لایه درپ بیمار روی اسکرین انداخته شده باعث ایجاد فاصله ای بین محل جراحی و قسمت بیهوشی می گردد. این میله ها قابل تنظیم است و می‌توان آن را چرخاند یا زاویه داد.

جای سر:

قطعه‌ای نعلی شکل فلزی ، فومی و یا ژله ای است که از لایه ای پلاستیکی پوشیده شده است و در قسمت سر تخت تعبیه می گردد. در جراحی های جمجمه و صورت به جای قسمت سر، جاسری های مخصوص را به تخت جراحی وصل می کنند تا سر را در وضعیت مورد نظر نگه دارد.

بالابرنده ناحیه کلیه:

قسمتی از تخت است که از ناحیه کمر تخت بالا آمده و موجب نمایان شدن کلیه در حالت لترال خواهد شد. در این حالت سر و پای تخت کمی به طرف زمین خم می‌شود

یک طرف کننده تخت:

جهت یکطرفه نمودن تمامی بدن بیمار به کار میرود( مثلاً در عمل توراکوتومی)

جا دستی:

برای قرار دادن دست بیمار جهت تزریق سرم، اندازه گیری فشار خون یا اعمال جراحی دست به کار میرود.( در یک یا دو طرف تخت) همچنین در عمل رادیکال ماستکتومی، دست روی آن قرار می گیرد تا جراح بتواند به غدد لنفاوی زیر بغل بیمار دسترسی داشته باشد.

برای جلوگیری از فشار بر روی عصب اولنار و چرخش شانه به طور غیرطبیعی، جادستی دارای زوایای قابل تنظیم است، اما نباید زاویه دست با محور بدن بیش از ۹۰ درجه باشد( به جز در وضعیت پرون)

جا دستی دوبل:

هر دو بازو از طریق جادستی محافظت محافظت میشود که یکی به طور مستقیم بر روی دیگری قرار دارد و در وضعیت خوابیده به پهلو مورد استفاده قرار می گیرد.

نگهدارنده دست:

جهت ثابت کردن دست در وضعیت دلخواه و یا اکسپوز ناحیه زیر بغل از آنها استفاده می شود.

کمربند یا تسمه زانو:

تسمه های پهن و قوی از جنس با دوام نظیر نایلون بافته شده یا پلاستیک های عایق هستند که جهت ثابت کردن پا استفاده می شود. تسمه ها در بالا زانو و به کنار تخت متصل می‌گردند.

مراقبت پرستاری در استفاده از این وسیله، شامل جلوگیری از بسته شدن محکم تسمه جهت پیشگیری از قطع یا اختلال در جریان خون عضو می باشد که با قرار دادن پدهای مناسب بین پوست و تسمه مهیا می‌شود.

نوار های ثابت کننده ضربدری قفسه سینه:

از این نوار های ثابت کننده جهت ثابت کردن بیمار در پوزیشن ترندلنبرگ استفاده میشود.

محافظ شانه یا بند شانه:

صفحه فلزی مقعر قابل تنظیم است که روکش دار بوده و برای محافظت شانه ها و جلوگیری از سر خوردن بیمار وقتی که سر تخت به طرف پایین هدایت می‌شود مورد استفاده قرار میگیرد. بند شانه باید بالای برجستگی چانه قرار گیرد و بر روی عضلات و بافت نرم نزدیک گردن بسته نشود.

برای اجتناب از فشار بر عصب، بند شانه در مواقعی که بازو باز شده و در روی جادستی قرار دارد مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.

رکاب جاپایی:

رکاب فلزی است که جهت نگهداری پاها در دو طرف تخت در وضعیت لیتوتومی مورد استفاده قرار می گیرد. گاهی اوقات رکاب جاپایی با علامت چپ یا راست مشخص میشود تا از وصل کردن غلط و تاخیر در کار ممانعت گردد. این پایه ها در جراحی‌های ناحیه ژنیتال و آنال به کار میرود.

پاها در حلقه های پارچه ای یا پلاستیکی محافظت می‌شود. مراقبت پرستاری در استفاده از این وسیله شامل جلوگیری از آسیب عروقی و عصبی است که با محافظت و حمایت پشت زانوها(ناحیه پوپلیتئال) با پد مناسب صورت می پذیرد.

تخته ی پا:

تخته ی پا با زاویه در پایین تخت نصب می‌گردد و کف پای بیمار در آن محافظت می شود. باید این وسیله با پارچه یا پد یا پوششهای اسفنجی آماده پوشیده شود. این وسیله بیشتر در وضعیت ترندلنبرگ معکوس مورد استفاده قرار می گیرد.

میز دست:

به تخت عمل وصل شده و دست بیمار بر روی آن قرار می گیرد تا سطح بیشتر و راحت تری جهت اعمال دست و بازو فراهم گردد.

پدها:

انواع مختلفی از پدها جهت جلوگیری از وارد شدن فشار به اندام های بدن وجود دارد که شامل وج یا پد گوه ای شکل، پد حلقه ای، و پد لوله ای می باشند. از پدهای حلقه ای یا دونات در عمل های جراحی سر یا صورت برای نگهداری محل عمل در سطح افقی استفاده می شود.

جنس حلقه ممکن است از اسفند یا پد سیلیکون باشد. پدهای محافظ دیگری نیز وجود دارند که از جنس اسفنج لاستیکی، پلیمر ژل سیلیکون یا مواد دیگر ساخته شده و برای محافظت مفاصل در برابر فشار استفاده ميشود. رول ها و پد گوه ای برای بالا آوردن قسمتی از بدن مورد استفاده قرار می‌گیرند.

بالشتک زیر سری:

قسمت مرکزی و وسط آن گود بوده و موجب ثابت شدن وضعیت سر می‌شود که در جراحی های گوش و حلق و بینی به کار می‌رود و به چرخش سر به طرف مورد نظر در حین انجام عمل جراحی کمک می کند.

کیسه های شن:

برای ثابت نگه داشتن اندام ها به کار می رود. به عنوان مثال در عمل منیسککتومی به طور معمول کیسه شن در زیر زانوی بیمار قرار داده می شود یا در عمل تیروئیدکتومی پس از قرار دادن سر بر روی رینگ، گذاشتن کیسه شن در طرفین سر بیمار کمک شایانی به تثبیت وضعیت خواهد نمود.

تخته لغزاننده:

از این تخته‌ها جهت جابجایی بیمار از روی برانکارد به تخت جراحی یا بالعکس استفاده می شود.

سیستم های انتقال هوایی:

این سیستم ها شامل تشک های هوایی هستند که از طریق آنها می توان به راحتی و بدون تحت فشار قرار گرفتن پوست، بیماران را بر روی تخت ها جابجا نمود. این سیستم ها برای بیماران چاق بسیار مناسب است.

فروش تجهیزات دندانپزشکی در همدان

نگاتوسکوپ دندانپزشکی

سایت اصلی : تجهیزات دندانپزشکی آرشیدنت

بازدید : 110
شنبه 13 دی 1399 زمان : 22:10

با توجه به بحث شیوع و بروز یا اپیدیمی بیماریهای مسری (از جمله کوروناویروس و آنفلوانزای N۱H۱) ، ممکن است به مردم توصیه شود تا با بکارگیری ماسک تنفسی از خود محافظت کنند. لازم می دانم تا شهروندان با انواع این ماسک ها قدری آشنایی داشته باشند.

ماسک های پزشکی یا جراحی"، برای محافظت در برابر ذارت معلق عفونی در هوا، عموما در حین عمل جراحی بکار گرفته می شوند. این ماسک ها برای پوشاندن دهان و بینی فرد طراحی شده و می توانند ورود ذرات بزرگ، ترشحات و ... را به سیستم تنفسی مسدود کنند.اما ذرات کوچک ممکن است از آنها عبور کنند.

ماسک فیلتر دار FFP1 : مناسب برای ذرات بزرگتر از 5 میکرون با فیلتراسیون 80 درصد،

■ماسک فیلتر دار FFP2 : مناسب برای ذرات بین 2 تا 5 میکرون با فیلتراسیون 94 درصد

■ماسک فیلتر دار FFP3 : مناسب برای ذرات کوچکتر از 2 میکرون با فیلتراسیون 99 درصد

■ماسک N95 : مناسب برای ذرات بزرگتر از 0.3 میکرون با فیلتراسیون 95 درصد و غیرمقاوم نسبت به روغن

■ماسک N99 :مناسب برای ذرات بزرگتر از 0.3 میکرون با فیلتراسیون 99 درصد و غیرمقاوم نسبت به روغن

■ماسک N100 : مناسب برای ذرات بزرگتر از 0.3 میکرون با فیلتراسیون 99.97 درصد و غیرمقاوم نسبت به روغن

■ماسک R95 : مناسب برای ذرات بزرگتر از 0.3 میکرون با فیلتراسیون 95 درصد و مقاوم نسبت به روغن تا حداکثر 8 ساعت

■ماسک R99 : مناسب برای ذرات بزرگتر از 0.3 میکرون با فیلتراسیون 99 درصد و مقاوم نسبت به روغن تا حداکثر 8 ساعت

■ماسک R100 : مناسب برای ذرات بزرگتر از 0.3 میکرون با فیلتراسیون 99.97 درصد و مقاوم نسبت به روغن تا حداکثر 8 ساعت

■ماسک P95 : مناسب برای ذرات بزرگتر از 0.3 میکرون با فیلتراسیون 95 درصد و مقاوم نسبت به روغن

■ماسک P99 : مناسب برای ذرات بزرگتر از 0.3 میکرون با فیلتراسیون 99 درصد و مقاوم نسبت به روغن

■ماسک P100 : مناسب برای ذرات بزرگتر از 0.3 میکرون با فیلتراسیون 99.97 درصد و مقاوم نسبت به روغن

■ماسک فیلتردار کربن دار :

در این نوع ماسک ها وجود چند لایه کربن اکیتو، مانع از نفوذ بوی آلودگی و گازهای مضر هوا به داخل ماسک می شوند.

■به طور کلی ،عمر مفید ماسک فیلتردار N95 وFFP2حدود 8ساعت کاری است.این ماسک ها در سه حالت زیر باید تعویض شود :

●اگر قالب کاسه ای شکل ماسک فرم خود را از دست داده باشد و بطور کامل روی صورت محکم نچسبده و باعث نشت هوای بیرون به درون ماسک شود.

●اگر با وجود ماسک روی صورت بوی دود و هوای آلوده بیرون احساس شود.

●اگر فیلتر ماسک کثیف شده و گرد و غبار روی سطح آن قابل تمیز شدن نباشد.

■ماسک N95 برای جلوگیری از نفوذ 95٪ ذرات بسیار کوچک استفاده می شود. بر خلاف ماسک های پزشکی ، ماسک N95 با امنیت بیشتری روی صورت قرار می گیرد و می تواند تا ورود 95٪ از ذرات بسیار کوچک را مسدود کند.

■ قبل از لمس ماسک، دست ها باید حداقل 20 ثانیه با آب و صابون شسته شده بعدا به کمک یک دستمال کاغذی تمیز خشک شوند. ماسک برای وجود هر نوع نقص ، سوراخ و پارگی باید چک شود.

فروش تجهیزات دندانپزشکی در همدان

سایت اصلی : تجهیزات دندانپزشکی آرشیدنت

بازدید : 130
پنجشنبه 11 دی 1399 زمان : 20:25

در حرفه دشواری همچون جراحی عوامل زیادی در موفقیت جراحی نقش دارند. بنابراین در شرایطی که هر لحظه در آن می‌تواند اتفاق غیر منتظره‌ای بیافتد، داشتن آمادگی پیش از عمل جراحی بسیار مهم است. بخشی از این آمادگی داشتن ابزار و تجهیزات پزشکی مناسب برای جراحی است. در این مطلب به پنج تجهیزات پزشکی ضروری که هر جراحی به آن نیاز خواهد داشت می‌پردازیم.

قیچی جراحی برای یک جراح قیچی جراحی جزء یکی از پرکاربردترین تجهیزات پزشکی است. قیچی جراحی چه برای بریدن بدن و چه برای بریدن لباس باشد، باید از کیفیت بالایی برخوردار باشد. کج شدن، زنگ زدن و شکستگی قیچی جراحی غیرقابل قبول است. البته گران خریدن قیچی جراحی با کیفیت نیز به همان اندازه غیرقابل قبول است.

تیغ جراحی این همان تجهیزات پزشکی است که اکثر افراد عادی جراح را با آن می‌شناسند. هنگام در دست گرفتن تیغ جراحی باید احساس راحتی داشته باشید و هنگام جراحی بتوانید با ظرافت با آن کار کنید. هنگام خرید تیغ جراحی به کیفیت آن دقت کنید چراکه موفقیت جراحی تا حدودی به کیفیت تیغ جراحی و دیگر ابزار مورد استفاده بستگی دارد.

تجهیزات پزشکی مانند یک رترکتور باکیفیت طی جراحی می‌تواند بافت را به طور کامل در دید جراح قرار دهد. رترکتور در نگاه اول شاید ضرورت داشتن رترکتور چندان واضح نباشد، اما این تجهیزات پزشکی نیز برای جراحان کاربردی است. اگر در حین جراحی بافتی را به خوبی نبینید ممکن است به آن آسیب بزنید، بنابراین یک رترکتور با کیفیت می‌تواند بافت را به طور کامل در دید شما قرار دهد.

پنس اگر چه اکثر پزشکان پنس را یک ابزار ساده می‌پندارند، اما یک جراح خوب از مزیت‌های آن اطلاع دارد. در زمان بیرون آوردن اشیای خارجی از بدن و یا برداشتن موهای زائد این ابزار نعمت بزرگی به حساب می‌آید.

فورسپس یا انبرک از جراح قلب گرفته تا دندانپزشک همگی به یک تجهیزات پزشکی که بتواند اشیاء را ثابت نگه دارد نیاز دارند. هنگام جراحی نباید مدام نگران لغزش بافت و یا فشار بیش از حد فورسپس به بافت باشید.

در زمان جراحی چیزهای مهم‌تری برای فکر کردن وجود دارند. بنابراین در این‎جا دو عامل کیفیت و اطمینان نقش اساسی ایفا می‌کنند. احتمالا شما به چند شباهت میان ابزارهای معرفی شده در این مطلب پی برده‌اید. تمام این تجهیزات پزشکی نیازمند کیفیت و درصد اطمینان بالایی هستند. بنابراین این دو فاکتور مهم را هنگام خرید این تجهیزات پزشکی در نظر داشته باشید.

فروش نگاتوسکوپ دندانپزشکی در همدان

فروش تجهیزات دندانپزشکی در همدان

سایت اصلی : تجهیزات دندانپزشکی آرشیدنت

بازدید : 124
چهارشنبه 10 دی 1399 زمان : 20:32

تاریخچه:
نخستین وسیله واقعی علمی را برای اندازه‌گیری درجه حرارت در سال ۱۵۹۲ گالیله اختراع کرد وی برای این منظور یک بطری شیشه‌ای گردن باریک انتخاب کرده بود. بطری با آب رنگین تا نیمه پر شده و وارونه در یک ظرف محتوی آب رنگینی قرار گرفته بود. با تغییر دما هوای محتوی بطری منبسط یا منقبض می‌شد و ستون آب در گردن بطری بالا یا پایین می‌رفت. وسیله گالیله مقیاسی واقعی برای سنجش دما نبود به طوری که وسیله وی بیشتر جنبه دما نما داشت. تا جنبه دماسنج در سال ۱۶۳۱ری تغییراتی را در دمانگار گالیله پیشنهاد کرد. پیشنهاد وی همان بطری وارونه گالیله بود که در آن فقط سرد و گرم شدن از روی انقباض و انبساط آب ثبت می‌شد.
در سال ۱۶۳۵ دوک فردینالند توسکانی، که به علوم علاقه‌مند بود دماسنجی ساخت که در آن از الکل (که در دمایی خیلی پایین‌تر از دمای آب یخ می‌بندد.) استفاده کرد. و سر لوله را چنان محکم بست که الکل نتواند تبخیر شود.سرانجام در سال ۱۶۴۰ دانشمندان آکادمی لینچی در ایتالیا نمونه‌ای از دماسنج‌های جدیدی را ساختند که در آن جیوه به کار برده و هوا را دست کم تا حدودی از قسمت بالای لوله بسته خارج کرده بودند. توجه به این نکته جالب است که در حدود نیم قرن طول کشید تا دماسنج کاملاً تکامل یافت.
به دنبال کشف دماسنج گابریل دانیل فارنهایت دانشمند هلندی در قرن هفدهم نوعی دماسنج گازی و الکلی ساخت که با دقت اندازه‌گیری بیشتری می‌تواند دمای هوا را اندازه‌گیری کند. او به سال ۱۷۱۴ میلادی دماسنج جیوه‌ای را طراحی و با ضریب دقت بالایی با شیوه‌ای خاص درجه‌بندی نمود. فارنهایت نتایج تحقیقات خود را در سال ۱۷۲۴ میلادی منتشر ساخت.
آندرس سیلیسیوس دانشمند سوئدی به سال ۱۷۲۳ دماسنج جیوه‌ای را به صد قسمت مساوی تقسیم‌بندی نمود. اندازه‌گیری دمای هوا به روش سانتیگراد، (سیلیسیوس) به نام پرافتخار ایشان ثبت شده است.
ژول دانشمند انگلیسی با اعتقاد به این که گرما نوعی انرژی است آزمایش‌های فراوانی در این راستا به انجام رسانید. او با اندازه‌گیری اختلاف دمای آب در بالا و پایین یک آبشار صد و ده متری روی تبدیل انرژی پتانسیل آب به گرما بررسی‌های فراوانی به انجام رسانید. پس از انجام این بررسی‌ها او به این نتیجه رسید که مقدار انرژی در جهان ثابت است فقط می‌تواند از صورتی به صورت دیگر تبدیل شود. پس اجسام می‌توانند در حالت تعادل گرمایی وجود داشته باشند. ژول در سال ۱۸۴۳ اظهار داشت که هرگاه مقدار معینی از انرژی مکانیکی به نظر ناپدید آید، همراه آن مقدار معینی گرما ظاهر شده است و این دلالت بر پایستگی چیزی دارد که امروزه آن را انرژی می‌نامیم. ژول می‌گوید که او خشنود است از اینکه عوامل بزرگ طبیعت به فرمان خالق فناناپذیر هستند و اینکه هرگاه (انرژی) مکانیکی صرف شود هم ارز گرمایی دقیقی از آن به دست می‌آید.
این گفته را ژول با کار خود در آزمایشگاه به دست آورده بود او اساساً مرد عمل بود و وقتی اندک برای تفکرات فلسفی درباره‌ یافته‌های خود داشت. در حالی که دیگران بر مبنای استدلالهای ذهنی به همان نتیجه رسیده بودند که مقدار کل انرژی در جهان ثابت است.
اینک پس از سالها گذر از نظریات ارزشمند دانشمندان انسان توانسته است با بکارگیری روابط و قوانین انرژی گرمایی را بیشتر شناخته و در نیروگاههای تولید برق، کارخانه‌های فولاد سازی، نیروگاههای هسته‌ای، موتور هواپیمای غول پیکر و هزاران هزاران پدیده او را مهار ساخته و بکار گیرد.

تعریف دما سنج
میزان الحراره که سرما و گرما را نشان میدهد، این لفظ فرانسوی است و در فارسی مستعمل است لیکن هنوز جزء زبان نشده است(فرهنگ نظام). ماخوذ از ترموس بمعنی گرما و مترون بمعنی اندازه یونانی و آلتی است که از روی آن میزان گرما اندازه گیری میشود و معمولا از یک لوله شیشه ای که دو طرف آن بسته و در قسمت پایین آن مخزنی پر از جیوه یا الکل تعبیه شده است تشکیل می گردد برای مدرج ساختن آن ، ترمومترهای جیوه ای را در ظرف بخار آبی که در حال جوش است (کنار دریا) قرار میدهند، جیوه بر اساس خاصیت انبساط اجسام در مقابل حرارت در لوله بالا میرود ودر نقطه ای که توقف می کند آن نقطه را با عدد ۱۰۰ علامت می گذارند. سپس مخزن جیوه را در خرده یخ در حال گداز می گذارند. جیوه از لوله پائین می آید و در نقطه ای متوقف می شود که آن را، نقطه صفر میزان الحراره فرض می کنند و در حقیقت نقطه انجماد آب یا نقطه ذوب یخ است . آنگاه میان این دو رقم را با اعداد علامت گذاری نموده که هر قسمت را یک درجه نامند. و اینگونه ترمومترها که بصد درجه تقسیم شده اند ترمومتر سانتی گراد می نامند. چه غیر از این درجه بندی انواع دیگری نیز وجود داردکه از آنجمله است ترمومتر رئومور و ترمومتر فارنهایت . ترمومتر رئومور – در این گرماسنج نقطه یخ یا صفر درجه سانتی گراد برابر است ولی نقطه غلیان آب در این گرماسنج ۸۰ درجه است چه دانشمند فرانسوی در گرماسنج خود بین نقطه انجماد آب یا ذوب یخ و نقطه غلیان آب را ۸۰ درجه تقسیم کرده و بالنتیجه ۸۰ درجه ترمومتر رئومور برابر با صد درجه ترمتر سانتیگرادمیباشد.

محدوده کاری دما سنج
باید توجه داشت که با ترمومترهای جیوه ای نمی توان سرماهای کمتراز ۳۵ درجه زیر صفر را اندازه گیری کرد زیرا جیوه در ۳۹ – درجه سانتی گراد منجمد میشود. از این روی برای اندازه گیری سرماهای شدید از ترمومترهای الکلی استفاده می کنند زیرا الکل در ۱۲۰ درجه سانتی گراد مایع است و بالعکس در ۷۸ درجه سانتی گراد بجوش می آید از این روی ترمومتر ماگزیما و منیما را بطور مرکب بکار می برند که از الکل و جیوه تشکیل می یابد این نوع میزان الحراره می تواند حداکثر درجه حرارت و حداقل آنرا در مدت معینی مثلا یک شبانه روز تعیین کند و از یک میزان الحراره الکلی دراز تشکیل شده است و برای اینکه جای زیاد نگیرد ساقه آنرا دو مرتبه خم کرده اند و در قسمت خمیده آن که بشکل «ایو»ی فرانسه می باشد جیوه ریخته شده و بدین ترتیب الکل به دو قسمت تقسیم می شود: یک قسمت در طرف راست لوله باقی می ماند که بالای آن حباب خالی از هواست کمی الکل در آن بخار می شود و طرف چپ آن منتهی به مخزن الکل است . در بالای دو طرف جیوه دوسوزن فولادی موسوم به نشانه قرا دارد.

طرز عمل
طرز عمل – وقتی هوا گرم میشود الکل مخزن وسطی منبسط می گردد و جیوه را در شاخه چپ بطرف پائین میراند و در نتیجه جیوه در شاخه دومی بالا می رود و نشانه راهمراه می برد. وقتی هوا سرد میشود الکل منقبض می شود و بجای خود برمی گردد. ولی نشانه طرف راست بکنار لوله می چسبد و پائین نمی آید. در صورتی که جیوه در طرف چپ ، نشانه را بالا می برد و اگر دو مرتبه هوا گرم شود این نشانه به کنار لوله می چسبد و این عمل در مدت معینی چندین بار ممکن است تکرار شود. هنگام بازدید ترمومتر نشانه طرف راست حداکثر درجه حرارت و نشانه طرف چپ حداقل آن را نشان میدهد در صورتی که سطح جیوه در این موقع در هر شاخه را که بگیریم درجه حرارت همان زمان را تعیین میکند. مثلا در حداعلای درجه حرارت ۵/۲۱ + و حداقل آن ۵/۱۰ – و درجه حرارت موقع بازدید ۱۲ درجه است و برای باز گرداندن نشانه های آهنی تا سطح جیوه از یک آهن ربای نعلی شکل استفاده میشود.

انواع دما سنج

ترمومتر پزشکی
ترمومتر پزشکی ، این گرماسنج جهت اندازه گرفتن حرارت بدن بکار می رود و چون حد متوسط حرارت بدن انسان ۳۷ درجه سانتی گراد (۵/۹۸ درجه فارنهایت ) است در ترمومترهای پزشکی بر اساس سانتیگراد بین ۳۳ تا ۴۲ در میشود .و برای اینکه بمجرد جدا شدن ترمومتر از بدن انسان (زیر زبان – زیر بغل داخل مقعد…) و برخورد با حرارت یا برودت محیط، جیوه داخل ترمومتر تغییر مکان پیدا نکند، خمیدگی مخصوصی در انتهای لوله ترمومتر نزدیک مخزن جیوه قرار میدهند و هر بار که بخواهند آنرا بکار برند چندین بار ترمومتر را بطرف مخزن تکان شدید میدهند تا جیوه داخل لوله از خمیدگی بگذرد و کاملا وارد مخزن گردد.
پیرومتر یا ترموالکتریک
ترمومتر دیگری در صنایع بکار میرود بنام : پیرومتر یا ترموالکتریک – اساس این ترمومتر بر این خاصیت است که اگر فصل مشترک دو سیم فلزی مختلف را حرارت دهیم جریان برق در آنها برقرار میشود و بوسیله یک «میلی آمپرمتر» دقیق میتوان ثابت کرد که هرچه درجه حرارت زیادتر شود شدت جریان حاصل نیز بیشتر خواهد شد و با اندازه گرفتن شدت جریان درجه حرارت را معلوم میسازند. باید دانست که اختراع ترمومتر را به بسیاری از دانشمندان نسبت میدهند ولی حقیقت آن است که گالیله دانشمند ایتالیایی پیش از سال ۱۵۹۷ م . این ابزار را اختراع کرده و سپس تکامل یافته است . (از لاروس قرن بیستم و کتاب فیزیک تالیف رهنما). و رجوع به گرماسنج و میزان الحراره شود.

دما سنج گازی
جنس ، ساختمان ، و ابعاد دماسنج در ادارات و موسسات مختلف سراسر دنیا که این دستگاه را به کار می‌برند. تفاوت دارد و به طبیعت گاز و گستره دمایی که دماسنج برای آن در نظر گرفته شده است، بستگی دارد. این دماسنج شامل حبابی از جنس شیشه ، چینی ، کوارتز ، پلاتین یا پلاتین ـ ایریدیم ( بسته به گستره دمایی که دماسنج در آن به کار می‌رود ) ، که به وسیله یک لوله موئین به فشارسنج جیوه‌ای متصل است، می باشد. این دماسنج براساس دو قانون ذکر شده در مورد گاز کامل کار می‌کند.

قوانین گازها
همان وقت که اسحاق نیوتن در کمبریج درباره نور و جاذبه می‌اندیشید، یک نفر انگلیسی دیگر به نام رابرت بویل ، در آکسفورد سرگرم مطالعه در باب خواص مکانیکی و تراکم پذیری هوا و سایر گازها بود. بویل که خبر اختراع گلوله سربی اوتوفون گریکه را شنیده بود، طرح خویش را تکمیل کرد، و دست به کار آزمایشهایی برای اندازه ‌گیری حجم هوا در فشار کم و زیاد شد.
نتیجه کارهای وی چیزی است که اکنون به قانون بویل ماریوت معروف است، و بیان می‌کند که حجم مقدار معینی از هر گاز در دمای معین با فشاری که بر آن گاز وارد می‌شود، بطور معکوس ، متناسب است با فشاری که بر آن گاز وارد می‌شود.
حدود یک قرن بعد ، ژوزف گیلوساک فرانسوی ، در ضمن مطالعه انبساط گازها ، قانون مهم دیگری پیدا کرد که بیان آن این است: فشار هر گاز محتوی در حجم معین به ازای هر یک درجه سانتیگراد افزایش دما ، به اندازه ۲۷۳/۱ حجم اولیه‌اش افزایش می‌یابد. همین قانون را یک فرانسوی دیگر به نام ژاک شارل ، دو سال پیش از آن کشف کرده بود. و از این رو اغلب آن را قانون شارل گیلوساک می‌نامند. این دو قانون مبنای ساخت دماسنجهای گازی قرار گرفت.

دماسنج مایعی
این نوع دماسنج یکی از رایج ترین انواع دماسنجهای مورد استفاد درصنعت و غیره می باشد. عمدتا این نوع دماسنج را بعنوان دماسنجهای جیوه ای یا الکلی می شناسیم. ساختمان این نوع دماسنجها از یک مخزن مایع و یک لوله مویین تشکیل شده که مایع درون مخزن در اثر انبساط از لوله مویین بالا رفته و دمای متناسب را نشان میدهد.
دماسنج جیوه ای را می توان برای اندازگیری دما از ۳۷/۸- تا۳۱۵ سانتی گراد استفاده نمود. اما اگرفضای بالای سطح جیوه را از گاز ازت پر نمایند ، می توان تا دمای ۵۳۸ درجه از آن استفاده نمود.

دماسنج انبساط سیال
این نوع دماسنج یکی از باصرفه ترین ، رایج ترین و تطبیق پذیر ترین وسایل اندازگیری دما در صنعت می باشد.اساس کار این دماسنج در شکل مقابل نشان داده شده است.همانگونه که ملاحظه می شود با افزایش دما فشار درون حباب که می تواند محتوی مایع ، گاز یا بخار باشد ، بالا رفته و توسط فشار سنج اندازه گیری می شود. طول لوله مویین می تواند تا ۶۰ متر باشد ؛ اما این مقدار بر دقت اندازه گیری دما تاثیر گذار خواهد بود.بهترین حالت زمانی است که از لوله مویین کوتاه که به یک ترانس دیوسر فشار الکتریکی متصل شده استفاده گردد.

دماسنج الکتریکی
این نوع دماسنجها اصولا کاربردهای فراوانی در صنعت داشته و قادرند از دماهای پایین تا دماهای بسیار بالا را اندازه گیری نمایند.که عمدتا بصورت مقاومتی و ترموکوپل هستند.

– دماسنج با مقاومت الکتریکی:
دماسنج مقاومتی به صورت یک سیم بلند و ظریف است، معمولا آن را به دور یک قاب نازک می‌پیچند تا از فشار ناشی از تغییر طول سیم که در اثر انقباض آن در موقع سرد شدن پیش می‌آید، جلوگیری کند. در شرایط ویژه می‌توان سیم را به دور جسمی که منظور اندازه گیری دمای آن است پیچید یا در داخل آن قرار داد. در گستره دمای خیلی پایین ، ( دماسنجهای مقاومتی معمولا از مقاومتهای کوچک رادیویی باترکیب کربن یا بلور ژرمانیوم که ناخالصی آن آرسنیک است و جسم حاصل در درون یک کپسول مسدود شده پر از هلیوم قرار دارد، تشکیل می‌شوند. این دماسنج را می‌توان بر روی سطح جسمی که منظور اندازه گیری دمای آن است سوار کرد یا در حفرهای که برای این منظور ایجاد شده است، قرار داد. دماسنج مقاومتی پلاتین را می‌توان برای کارهای خیلی دقیق در گستره –۲۵۳ تا ۱۲۰۰ درجه سانتیگراد به کار برد.

ترمیستور
ترمیستور یک وسیله نیمه رساناست که برخلاف فلزات ، دارای ضریب دمای مقاومت منفی است . بعلاوه مقاومت آن بصورت نمایی با دما تغییر می کند. ترمیستور یک وسطله بسیار حساس است و انتظار می رود که با درجه بندی مناسب ، دارای عملکرد ثابتی تا ۰/۰۱ سانتی گراد باشد.یکی از ویژگی های جالب آن اینستکه می توان از آن بعنوان جبران کننده دمای مدار های الکتریکی استفاده نمود.

دماسنج کریستال کوارتز
یک روش جدید و بسیار دقیق اندازه گیری دما بر مبنای حساسیت فرکانس تشدید کریستال کوارتز به تغییر دما استوار است .وقتی از زاویه برش مناسب برای کریستال استفاد شود، یک تطابق کاملا خطی میان فرکانس و دما برقرار میگردد. مدلهای تجاری این وسیله از شمارنده های الکترونیکی و دستگاه قرائت رقم نما برای اندازه گیری فرکانس استفاده می کنند.گستره دمایی کار کرد این دستگاه از منفی ۴۰ درجه تا ۲۳۰ درجه سانتیگراد ادعا شده است.

دمانگاری کریستال مایع
کریستالهای مایع خمیری ، که از استرهای کلسترول ساخته شده اند پاسخ جالبی به دما از خود نشان می دهند . در یک گستره تکرار پذیر دما ، کریستال مایع همه رنگهای طیف رنگی را از خود آشکار می سازد.این پدیده بازگشت پذیر و تکرار پذیر است . با تغییر دادن فرمول مورد نظر می توان از کریستالهای مایع از کمتر از صفر درجه تا چند صد درجه سانتی گراد استفاده نمود.

ترموکوپل
ترموکوپل وسیله دیگری است که برای اندازه‌ گیری دما مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این نوع دماسنج از خاصیت انبساط و انقباض اجسام جامد استفاده می‌گردد. گستره یک ترموکوپل بستگی به موادی دارد که ترموکوپل. از ان ساخته شده است گستره یک ترموکوپل پلاتنیوم ـ ایرودیوم که ۱۰ درصد پلاتینیوم دارد از صفر تا ۱۶۰۰ درجه است است. مزیت ترموکوپل در این است که بخاطر جرم کوچک ، خیلی سریع با سیستمی که اندازه‌ گیری دمای آن مورد نظر است، به حال تعادل گرمایی در می‌آید. لذا تغییرات دما به آسانی بر آن اثر می‌کند، ولی دقت دماسنج مقاومتی پلاتین را ندارد.

انواع دماسنج های مورد استفاده در هواشناسی
-دماسنج معمولی استاندارد(Thermometer)
این دماسنج یک لوله بسیار باریک شیشه ای مسدود است که در انتهای آن محفظه ای تعبیه و از جیوه یا الکل پر شده است. در داخل لوله دماسنج خلاء کامل وجود دارد. گرم و سرد شدن مخزن باعث گرم و سردشدن مایع درون مخزن شده و متعاقب آن باعث بالا و پایین رفتن مایع در داخل مخزن شیشه ای می شود، با مشاهده سطح مایع در داخل لوله دماسنج و قرائت عددی که روی بدنه شیشه نوشته شده است دمای هوا در آن لحظه مشخص می شود.

-دماسنج حداکثر (Maximum Thermometer)
اغلب نیاز است علاوه بر دمای معمولی هوا حداکثر دمایی که در طول یک دوره معین مثلاً یک شبانه روز اتفاق افتاده است نیز اندازه گیری و تثبیت شود به این منظور از دماسنج حداکثر استفاده می کنند. این نوع دماسنج با یک تفاوت جزیی تقریبا مشابه دماسنج های معمولی است به این صورت که لوله مویین آن در محلی که به مخزن منتهی می شود بسیار باریک شده است. هنگامی که دما زیاد می شود جیوه داخل مخزن منبسط شده و نیروی حاصل می تواند باعث راندن جیوه از داخل مجرای باریک بالای مخزن به قسمت بالای لوله گردد به این ترتیب ارتفاع جیوه در داخل مخزن بالا می رود و با کاهش دما مایع داخل مخزن منقبض می شود ولی باریک بودن لوله از برگشت مایع به داخل مخزن جلوگیری می کند و سطح مایع در داخل لوله در محلی که بالاترین دمای قبلی اتفاق افتاده است باقی می ماند بنابراین سطح فوقانی جیوه نشان دهنده حداکثر دمای اتفاق افتاده است.

-دماسنج حداقل (Minimum Thermometer)
دماسنج های حداقل برای تثبیت پایین ترین دمای اتفاق افتاده در یک دوره معین به کار می رود دماسنج های حداقل مشابه دماسنج های معمولی است با این تفاوت که مایع داخل مخزن این نوع دماسنج به جای جیوه از مایعات رقیق تر مانند الکل استفاده می شود. به علاوه در داخل لوله مویین یک سوزن شیشه ای که دو سر آن گرد می باشد رها گردیده که به عنوان شاخص از آن استفاده می شود، وقتی دمای هوا کاهش می یابد با انقباض مایع سطح بالای الکل در داخل لوله مویین با اعمال نیروی کشش سطحی شاخص سوزنی را نیز به طرف پایین مخزن حرکت می دهد با افزایش دما مجدداً الکل در داخل لوله مویین از اطراف سوزن عبور کرده و به طرف بالا صعود می کند اما سوزن در پایین ترین محلی که قبلا در اثر کشش سطحی پایین آمده بود باقی می ماند. بنابراین قسمت بالایی شاخص شیشه ای پایین ترین دمایی را که اتفاق افتاده است نشان می دهد در حالی که انتهای سطح الکل در بالای لوله دمای لحظه ای هوا را نشان میدهد.

–دماسنج حداقل – حداکثر(Max- Thermometer)
این دماسنج ترکیبی از دو دماسنج حداقل و حداکثر می باشد، این دماسنج از یک لوله شیشه ای U شکل ساخته شده است که دو انتهای آن مسدود می باشد. قسمت پایینی لوله U شکل با جیوه پر شده است. علاوه بر جیوه قسمت بالایی لوله قسمت چپ به طور کامل از الکل پر شده است اما نصف حجم لوله سمت راست که انتهای آن به صورت یک مخزن گشاد شده می باشد از الکل پر شده است و نصف دیگر آن از یک نوع گاز پر شده است. در بالاترین سطح جیوه و در داخل الکل در هر دو ستون شاخص های شیشه ای رنگی که یک سوزن در وسط آن تعبیه شده است وجود دارد در اثر گرم و سرد شدن و متعاقب آن انبساط و انقباض سطح جیوه بالا و پایین می رود. بالاترین حدی که جیوه در شاخه سمت چپ بالا رفته است دمای حداقل و بالاترین حدی که جیوه در شاخه سمت راست بالا رفته دمای حداکثر را نشان می دهد.

-دمانگار (Thermograph)
دمانگار یک وسیله کاملاً مکانیکی است و با استفاده از یک عنصر فلزی که انحنای آن با دما تغییر می کند ساخته شده است یک طرف عنصر فلزی حساس به تغییرات دما که دارای انحنا می باشد به بازوی اهرم طویل و متحرکی بسته شده است که این بازو ممکن است مستقیماً دما را از روی یک مقیاس ساده درجه بندی شده نشان دهد و یا اینکه انتهای بازو به یک قلم ثبات متصل گردد. با تغییر دمای هوا انحنای فلز تغییر می کند و این امر با توجه به نحوه تغییرات دما باعث انحراف قلم در انتهای بازوی مکانیکی به طرف بالا و پایین در روی کاغذ گراف می گردد و دماها ثبت می شوند

آذرسنج (Optical Pyrometer)
این نوع دماسنج که به آن دماسنج غیر تماسی هم گفته می شود ، بر پایه رنگ نور انتشار یافته از جسم بوده که در نهایت دمای جسم مورد نظر را براساس را اندازه گیری میکنیم این حقیقت که تمامی اجسام سیاه یک اندازه دمایی نور نشان خواهند داد ، نتیجه میگیریم که دامنه کاربردی این نوع دماسنج در دماهای بالای سرخ بوده و برای آهن تقریبا بالای ۵۰۰ درجه سانتی گراد می باشد.

طرز کار:
نور ایجاد شده توسط جسم از درون یک سیستم اپتیکال (با بزرگ نمایی معین) که در درون آن یک لامپ گداخته کوچک فرار داده شده ، گذرانده می شود . (بدین ترتیب اگر کسی از درون چشمی بدرون این سیستم نگاه می کند ، نوری بسیار باریکی را ملاحظه خواهد کرد.) در برخورد این نور با فیلمان لامپ ، جریانی را از فیلمان عبور خواهد داد که تعیین کننده میزان دمای جسم است. این جریان توسط پتانسیومتری که بین منبع تغذیه (یک باطری) و لامپ قرار داده شده کنترل میگردد. برای نمایش دما از یک آم متر (ammeter ) استفاده میگردد. دامنه آم متر از ۹۰۰F برای دمای ۵۰۰ درجه سانتی گراد تا۳۰۰۰F برای دمای ۱۶۰۰ درجه سانتی گراد متغییر است.

آذرسنج ثبتگر و کنترلگر
در اغلب تأسیسات صنعتی، تنها نشان دادن دما توسط دستگاه کافی نیست و باید با قراردادن یک قلم متحرک به جای عقربه پتانسیل سنج دما را ثبت کرد. این دستگاه آذرسنج ثبتگر نام دارد. همچنین با استفاده از مدارهای الکتریکی در دستگاه میتوان جریان گاز به مشعلها یا جریان برق به عنصرهای گرمایی را کنترل و دمای کوره را در مقدار مورد نظر ثبت کرد. این دستگاه آذرسنج کنترل گرنام دارد. امکان طراحی وسیله ای برای ثبت و کنترل دما متشکل از یک یا چند ترموکوپل نیز هست.

آذرسنج تابشی
اصول کارکرد آذرسنج تابشی بر پایه یک منبع تابشی استاندارد به نام جسم سیاه یا تابشگر کامل قرار دارد. تابشگر کامل، جسمی فرضی است که کلیه پرتوهای تابیده به خود را جذب می کند. در دمایی یکسان، چنین جسمی سریعتر از هر جسم دیگر از خود انرژی می تابد. آذرسنج های تابشی، عموماً برای نشان دادن دمای تابشگر کامل یا دمای حقیقی درجه بندی می شوند. قانون استفان-بولتزمن که مبنای مقیاس دمای آذرسنج های تابشی است، نشان می دهد که آهنگ تابش انرژی از یک تابشگر کامل متناسب با توان چهارم دمای مطلق آن است:
که در اینجا:
آهنگ تابش انرژی = W
ثابت تناسب =K
دمای مطلق تابشگر کامل= T

آذر سنج نوری
ابزار تشریح شده در قسمت قبل که به تمام طول موجهای تابش پاسخ می دهد آذر سنج تابشی نام دارد. با اینکه اصول کارکرد آذر سنج نوری با اذر سنج تابشی یکسان است اما آذر سنج نوری با طول موج منفرد یا نوار باریکی از طول موج طیف مرئی کار میکند. آذر سنج نوری، دما را از طریق مقایسه درخشندگی نور گسیل شده توسط منبع، با نور گسیل شده از یک منبع استاندارد، اندازه می گیرد. برای سهولت مقایسه رنگها، یک فیلتر قرمز که تنها طول موج پرتو قرمز را عبور میدهد به کار می رود.
متداول ترین نوع آذرسنج نوری که در صنعت به کار می رود، نوع رشته پنهان شونده است. این آذرسنج شامل دو قسمت، یک تلسکوپ و یک جعبه کنترل است. تلسکوپ شامل یک فیلتر شیشه ای قرمز که جلوی چشمی نصب شده و یک لامپ با رشته درجه بندی شده است که عدسی های شیء تصویر از جسم مورد آزمایش را بر آن متمرکز می کند. این دستگاه دارای یک کلید برای بستن مدار الکتریکی لامپ و یک پرده جاذب برای تغییر گستره اندازه گیری دما توسط آذرسنج است.
گستره کاری آذرسنج نوری مورد بحث، از˚۷۶۰ تا C˚۱۳۱۵ است. حد بالایی دما تا اندازه ای بستگی به خطر خراب شدن رشته و میزان خیره کنندگی ناشی از درخشش در دماهای بالاتر دارد. گستره دما ممکن است با به کارگیری پرده جاذب بین عدسی شیء و شبکه رشته به حد بالاتری افزایش یابد و به این وسیله سازگاری درخشش در دماهای پایینتر رشته ممکن می شود.بدین ترتیب با استفاده از دماهای پایینتر رشته، میتوان آذرسنج را برای دماهای بالاتر درجه بندی کرد. با به کارگیری پرده های جاذب مختلف، حد بالایی آذرسنج نوری را میتوان تا C˚۵۵۰۰ (C˚۱۰۰۰۰) یا بیشتر افزایش داد.
برخی مزایای آذرسنجهای نوری و تابشی عبارتند از:
۱/ اندازه گیری دماهای بالا؛
۲/ اندازه گیری دمای اجسام دور از دسترس؛
۳/ اندازه گیری دمای اجسام کوچک یا متحرک؛
۴/ هیچ یک از قسمتهای دستگاه در معرض آثار مخرب گرما نیست.

محدودیتهای آنها عبارتند از:
چون سازگاری نورسنجی بستگی به قضاوت فردی دارد، خطاهایی روی می دهد؛
به خاطر وجود دود یا گاز بین ناظر و منبع اشتباهاتی پدید می آید؛
بسته به میزان انحراف از شرایط تابشگر کامل خطا ایجاد می شود.


فروش تجهیزات دندانپزشکی در همدان

نگاتوسکوپ دندانپزشکی

سایت اصلی : تجهیزات دندانپزشکی آرشیدنت

تعداد صفحات : 0

درباره ما
موضوعات
آمار سایت
  • کل مطالب : 53
  • کل نظرات : 0
  • افراد آنلاین : 1
  • تعداد اعضا : 0
  • بازدید امروز : 1
  • بازدید کننده امروز : 1
  • باردید دیروز : 0
  • بازدید کننده دیروز : 0
  • گوگل امروز : 0
  • گوگل دیروز : 0
  • بازدید هفته : 2
  • بازدید ماه : 138
  • بازدید سال : 239
  • بازدید کلی : 9270
  • <
    پیوندهای روزانه
    آرشیو
    اطلاعات کاربری
    نام کاربری :
    رمز عبور :
  • فراموشی رمز عبور؟
  • خبر نامه


    معرفی وبلاگ به یک دوست


    ایمیل شما :

    ایمیل دوست شما :



    لینک های ویژه